Πέμπτη 17 Σεπτεμβρίου 2015

ΑΝΑΦΟΡΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Αναφορικές Προτάσεις
Οι αναφορικές είναι από τα είδη των προτάσεων που χρησιμοποιούνται συχνά τόσο στην απλή όσο και στη διαδοχική υπόταξη. Διακρίνονται σε:
α) ονοματικές αναφορικές προτάσεις οι οποίες εισάγονται με αναφορικές αντωνυμίες (που, ο οποίος, ό,τι, όποιος, όσος, ό,τι, οποιοσδήποτε κτλ.) και χρησιμοποιούνται συνήθως ως ονόματα, δηλαδή, ως υποκείμενα, αντικείμενα, ονοματικοί προσδιορισμοί (επεξήγηση, παράθεση, κτλ.), π.χ.
 Όποιος βιάζεται σκοντάφτει (υποκείμενο).
 Έχεις τη γνώμη που μου αρέσει (προσδιορισμός).
 Να του ζητήσεις όσα θέλεις (αντικείμενο).
 Στην Ελλάδα είσαι ό,τι δηλώσεις (κατηγορούμενο)
β) επιρρηματικές αναφορικές προτάσεις οι οποίες εισάγονται με αναφορικά επιρρήματα (όπως, όπου κτλ.) ή με άλλους αναφορικούς επιρρηματικούς προσδιορισμούς και δηλώνουν επιρρηματική σχέση, π.χ.
 Θα φτάσει εκεί όπου θα φτάσεις κι εσύ (του τόπου)
 Έρχεται όποια στιγμή θέλει (του χρόνου)
 Του συμπεριφέρεται όπως νομίζει καλύτερα (του τρόπου)
 Όσο ανεβαίνεις στην κλίμακα της διοίκησης, τόσο πιο δύσκολα γίνονται τα πράγματα (του ποσού)
Μια άλλη διάκριση των αναφορικών προτάσεων είναι σε:
1. προσδιοριστικές ή περιοριστικές, που είναι αναγκαίοι προσδιορισμοί της προηγούμενης πρότασης,
2. παραθετικές/προσθετικές ή μη περιοριστικές, που δεν αποτελούν απαραίτητο συμπλήρωμα της πρότασης.
Στις αναφορικές προτάσεις μια ονοματική προσδιοριστική μπορεί να ξεχωρίζει από μία ονοματική παραθετική με βάση τα ακόλουθα κριτήρια:
 α) στίξη: οι παραθετικές προτάσεις χωρίζονται από τον ονοματικό όρο στον οποίο αναφέρονται με κόμμα, ή και με πιο έντονα σημάδια στίξης, όπως παύλες, παρενθέσεις κτλ. Αντίθετα οι προσδιοριστικές ακολουθούν χωρίς κόμμα τον ονοματικό όρο που προσδιορίζουν.
 β) επιτονισμός:·οι προσδιοριστικές διαβάζονται μαζί με τον όρο στον οποίο αναφέρονται, ενώ οι παραθετικές διαβάζονται χωριστά, με διαφορετικό τόνο φωνής.
 γ) σημασιολογικό κριτήριο/νόημα: είναι και το πιο αξιόπιστο για να γίνει με βεβαιότητα η διάκριση ανάμεσα στις προσδιοριστικές και παραθετικές προτάσεις (το κόμμα μπορεί εύκολα να παραλειφθεί από αβλεψία ή να προστεθεί από άγνοια): οι πληροφορίες που περιέχει η παραθετική πρόταση παρουσιάζονται ως ξεχωριστές και δευτερεύουσες ως προς το περιεχόμενο του προσδιοριζόμενου όρου. Αντίθετα η προσδιοριστική πρόταση αποτελεί απαραίτητο συμπλήρωμα του όρου που προσδιορίζει, καθώς αποτελούν μαζί ένα νόημα αδιαίρετο, π.χ.
1. Το σχολικό βιβλίο της Γεωγραφίας που διαβάζω δεν το καταλαβαίνω (περιοριστική).
Το σχολικό βιβλίο της Γεωγραφίας, που έγραψε η Αρβανίτη, δεν το καταλαβαίνω (μη περιοριστική).
2. Τα βιβλία της βιβλιοθήκης που είναι άδετα στάλθηκαν για βιβλιοδεσία.
Τα βιβλία της βιβλιοθήκης, που είναι άδετα, στάλθηκαν για βιβλιοδεσία.
3. Όλοι οι μαθητές της Β' τάξης που έχουν πρόβλημα στην ορθογραφία κάνουν ενισχυτική διδασκαλία.
Όλοι οι μαθητές της Β' τάξης, που έχουν πρόβλημα στην ορθογραφία, κάνουν ενισχυτική διδασκαλία


ΕΚΠ.ΠΗΓΗ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου