Δευτέρα 29 Φεβρουαρίου 2016

ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΟΧΗ ΚΑΙ ΤΕΧΝΗ

https://www.youtube.com/watch?v=BYi1f-NJhDE- ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΙΤΛΟΙ

https://www.youtube.com/watch?v=sGkeUqh3TmM- ΔΙΑΛΕΞΗ

ΜΑΧΕΣ> https://www.youtube.com/watch?v=tllrCPXkP_w, https://www.youtube.com/watch?v=_QEGO1V9d-Q, https://www.youtube.com/watch?v=isqO5ze-yoA

ΓΛΥΠΤΙΚΗ> https://www.youtube.com/watch?v=E2G-YWbf

ΣΟΣ ΕΡΩΤΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ=https://www.youtube.com/watch?v=1UJDLehEovc

IN ENGLISH= https://www.youtube.com/watch?v=dWmPatcOy90,  FUNNY https://www.youtube.com/watch?v=0LsrkWDCvxg, https://www.youtube.com/watch?v=tbTaqvw0aDQ&list=PLQLFPopwFiKBYwL8na8-pJKFGZMVC-idu


ΨΗΦΙΑΚΕΣ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ ΡΩΜΗΣ- ΙΣΤΟΡΙΑ Α' ΛΥΚΕΙΟΥ

http://eranistis.net/wordpress/2016/02/24/digital-ancient-rome/

ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ...

ΘΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΤΗΣ ΠΡΟΒΟΛΗΣ (ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ, ΚΥΡΙΩΣ) ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΚΗΝΩΝ ΣΤΑ ΜΜΕ

(+ -) Προβολής πολεμικών σκηνών στα ΜΜΕ

( + )
  • Άμεση, έγκαιρη, έγκυρη ενημέρωση που αποκαλύπτει, σε όλη του την έκταση, το ανθρώπινο δράμα του πολέμου.
  • Συγκινησιακή φόρτιση και ηθική αφύπνιση, που αποφέρει κοινωνική, πάνδημη ευαισθητοποίηση. Αυτή, με τη σειρά τη,ς συχνά οδηγεί σε μαζικές κινητοποιήσεις, άσκηση πιέσεων και δυναμική διαμαρτυρία για το τέλος του πολέμου.
  • Αποδεικνύεται πως ο πόλεμος δεν είναι κάτι μηχανικά καμωμένο, απρόσωπο. Εμπλέκει ανθρώπους και γεννά οδύνη / όλεθρο. ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ.
  • Δείχνει το αληθινό πρόσωπο του πολέμου. Δε χωρίζει σε «θύτες» και «θύματα». Όλοι είναι θύματα του ιδίου θηριώδους ανθρώπινου παραλογισμού. 
  • Ιστορική καταγραφή-ιστορική αλήθεια-δημιουργία ιστορικής μνήμης.
( - )

1)          Ευτελής συγκινησιακή φόρτιση - επιδερμική συγκίνηση - νοσηρή φιλοπεριέργεια - τρομολαγνεία - εκτίναξη στα ύψη των δεικτών τηλεθέασης= ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΟΝΟΥ.Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΩΣ ΣΤΡΕΒΛΗ ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ.
2)          Συχνά, υπακούει (η προβολή αυτή) σε πολιτικά / εθνικά / ιδιοτελή- μηντιακά συμφέροντα. Μέσα και από επιλεκτική παρουσίαση «θυτών» και «θυμάτων», πολλές φορές ασκεί προπαγάνδα, παραπληροφορεί, διαστρεβλώνει την αλήθεια (και με την αρωγή σύγχρονων τεχνικών μέσων- 'ψεύτικες σκηνές πολέμου').
3)          Εθισμός στη βία - σταδιακή ουδετεροποίηση - σκληρότητα - αναλγησία ή αποκτήνωση – – έξαρση βίαιων ενστίκτων.
4)          Ο πόλεμος και οι φρικαλεότητές του γίνονται ΕΙΚΟΝΑ, αφηρημενοποιούνται, γίνονται απρόσωπες, δήθεν «μακρινές», εφησυχασμός και ικανοποίηση που ΔΕ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΕΜΑΣ ΑΥΤΑ.




Θέση : συνδυαστική. Ναι στη λελογισμένη και φιλτραρισμένη προβολή λίγων πολεμικών σκηνών, όταν και όπου είναι άκρως αναγκαίο για την ιστορική αλήθεια και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης.

Κυριακή 28 Φεβρουαρίου 2016

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ> ΓΥΜΝΑΣΙΟ- Α' ΛΥΚΕΙΟΥ + ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ-BASICS

ΕΝΑΣ ΟΡΙΣΜΟΣ

 Ο δίχως λογική αιτιολόγηση διαχωρισμός των ανθρώπων σε «ανώτερους» και «κατώτερους» με αυθαίρετα κριτήρια. Μορφές: εθνικός, φυλετικός, κοινωνικός.

ΠΟΙΟΙ ΤΟΝ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ

*      Εθνοφυλετικές, θρησκευτικές και κοινωνικές μειονότητες
*      Ασθενείς κοινωνικές ομάδες
*      Άτομα που «διαφέρουν»

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΥ

*      Άσκηση φραστικής, ψυχολογικής και σωματικής βίας
*      Κοινωνικές διακρίσεις
*      Εκτοπίσεις, βασανισμοί, προσφυγιά
*      Περιθωριοποίηση
*      Ανισόρροπη ανάπτυξη

ΒΑΣΙΚΑ ΑΙΤΙΑ

*      Η ανθρώπινη φύση: ανταγωνισμός, εγωισμός, ανάγκη για επιβολή, απληστία κ.ά
*      Ιστορικοί και πολιτιστικοί λόγοι
*      Προκαταλήψεις, στερεότυπα, δοξασίες
* Άγνοια, αμάθεια, απουσία πληροφόρησης και γνώσης, φόβος για το «άγνωστο», το «διαφορετικό»
*      Πολιτικά, οικονομικά, εθνικά συμφέροντα

ΒΑΣΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

*      Βία, εγκληματικότητα, εγκλήματα κατά του ανθρώπου
*      Κρίση ανθρώπινων σχέσεων
*      Διάλυση κοινωνικού ιστού, αστάθεια, διαίρεση
*      Εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, αδικία, κοινωνικές συγκρούσεις
*      Πλήττεται η Δημοκρατία
*      Πόλεμος
*      Χάνεται πολύτιμη ανθρώπινη ουσία, δημιουργικότητα, ποικιλία, διάλογος πολιτισμών

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

*      Ανθρωπιά, διάλογος, κατανόηση, σεβασμός στη διαφορετικότητα
*      Ελευθερία, ισότητα, δημοκρατία
*      Νομική στήριξη, εθνικά και διεθνώς στα ανθρώπινα δικαιώματα
*      Ανθρωπιστική παιδεία και αγωγή ισότητας
*      Διεθνής συνεργασία

ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ


Μορφές ρατσισμού. Σε σχέση με τους λαούς (φυλετικός ρατσισμός)ü  Φυλετικός: διάκριση ανάλογα με το χρώμα (μαύροι – λευκοί, ινδιάνοι).ü  Εθνικός: π.χ. Εβραίοι – Γερμανοί (Χίτλερ) – θεωρία Τσάμπερλεν περί Αρίας φυλής ü  Θρησκευτικός: Μουσουλμάνοι – Χριστιανοί, Εβραίοι – «ο περιούσιος λαός».ü  Ανωτερότητα δυτικών κρατών έναντι των χωρών του Τρίτου Κόσμου.ü  Καταπίεση των μειονοτήτων σε κράτη ή λαών με διαφορετικά χαρακτηρι­στικά .Σε σχέση με άτομα ή ομάδες (κοινωνικός ρατσισμός)ü  Αυτός εκδηλώνεται απέναντι σε: ομοφυλόφιλους, ναρκομανείς, πόρνες, φο­ρείς ΑΙDS, άτομα με ειδικές ανάγκες, γυναίκες (διαφορετικός τρόπος αντιμε­τώπισης τους στο επαγγελματικό, οικογενειακό, και κοινωνικό περιβάλλον), μαθητές (καλοί – κακοί ανάλογα με τη βαθμολογία), επαγγέλματα (πνευματι­κά – χειρωνακτικά).ü  Επίσης, μπορεί να αφορά στο πνευματικό επίπεδο, την οικονομική κατάστα­ση, τη δυνατότητα κατανάλωσης, την ιδεολογία, την εν­δυμασία, τον τρόπο ομιλίας και διασκέδασης, την κατοχή τίτλου σπουδών κ.λπ. Αίτια ρατσισμού.ü  Πνευματική ένδεια – προσωπικά συμπλέγματα.ü  Κρίση αξιών – ηθική χαλάρωση – ενίσχυση του απ` το ατομικιστικό πνεύμα της εποχής μας.ü  Προκαταλήψεις – στερεότυπα.ü  Οικονομικά συμφέροντα (π.χ. οικονομική εκμετάλλευση 'τριτοκοσμικών' χω­ρών). Σήμερα μάλιστα ενισχύεται λόγω του υλιστικού – καταναλωτικού πνεύματος.ü  Πολιτικές σκοπιμότητες (π.χ. επεκτατικές βλέψεις – Χίτλερ).ü  Κρίση φορέων αγωγής – έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας.ü  Αρνητικά πρότυπα απ’ τα ΜΜΕ (π.χ. ανώτερος απ` τους άλλους αυτός που έχει πολλά υλικά αγαθά κ.λπ.).ü  Οι πολιτικοί εντείνουν τον κομματικό και τον πολιτικό ρατσισμό, υψώνουν διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους πολίτες, ώστε τους μετατρέπουν σε φανατικούς οπαδούς (ψηφοθηρικοί λόγοι, ωφελιμιστι­κό πνεύμα).ü  Ξενοφοβία. Τροφοδοτείται από τη γενικότερη οικονομική κρίση (ανεργία, ανισοκατανομή πλούτου), και συχνά, εμφανίζεται να εξαρτάται απ’ την αθρόα εισβολή μεταναστών, ειδικά σήμερα, όπου μετά την κατάρρευση των σοσια­λιστικών καθεστώτων της ανατολικής Ευρώπης, το φαινόμενο της μετανά­στευσης παρουσιάζεται έντονο.ü  Θρησκευτικός ή και εθνικός φανατισμός (π.χ. Ισλάμ – Δύση).ü  Καταστάσεις ή αντιλήψεις που διαμορφώνονται μέσα από την ανάμνηση ιστορικών γεγονότων.ü  Η αποξένωση και η ανωνυμία της ζωής στις πόλεις ευνοούν την εμφάνιση φαινομένων κοινωνικής νοσηρότητας όπως ο ρατσισμός, γιατί δεν υπάρχει κοινωνική συνείδηση και αλληλοσεβασμός.ü  Ανεργία, αδικία και ανισότητα είναι φαινόμενα που σήμερα γνωρίζουν έξαρση, δημιουργούν εντάσεις και αντιδράσεις και εντείνουν τον κοινωνικό ρατσισμό. Συνέπειες ρατσισμού.ü  Ανισότητες στην εκπαίδευση – εύκολη η χειραγώγηση των θυμάτων του ρα­τσισμού.ü  Εκμετάλλευση, παραβιάσεις, σκανδαλώδεις ενέργειες, υποκρισία.ü  Βία – εγκληματικότητα,ü  Απουσία υγιούς δημοκρατίας λόγω έλλειψης ίσων ευκαιριών για διάλογο, συμμετοχή στα κοινά και πολυφωνία.ü  Ανασφάλεια – άγχος (για τα θύματα του ρατσισμού).ü  Εθνικισμός – πυροδότηση πολέμων και συγκρούσεων.ü  Δε συμβάλλουν όλοι στο βαθμό που θα μπορούσαν στην οικονομική ανά­πτυξη της χώρας. Η κοινωνία δεν αξιοποιεί εξολοκλήρου το δημιουργικό της δυναμικό.ü  Απουσία συνεργασίας, αλληλεγγύης και κοινωνικοπολιτικής συνείδησης -έλλειψη ανθρωπισμού.ü  Διεύρυνση χάσματος μεταξύ αναπτυγμένων χωρών και μη («κοινωνία δύο τρίτων»),ü  Μειονότητες που ζουν σε συνθήκες εξαθλίωσης κ.λπ. Τρόποι αντιμετώπισης ρατσισμού. Απ` το άτομοü  Ευαισθησία – κατανόηση, ανεκτικότητα, σεβασμός στο διαφορετικό.ü  Αυτοκριτική για να οδηγηθούμε στην αυτογνωσία και να συνειδητοποιήσου­με την ισοτιμία μας με τους άλλους.ü  Διάλογος, άνοιγμα προς το συνάνθρωπο, δεκτικότητα και καταδεκτικότητα, απλότητα, σεμνότητα, περιορισμός έπαρσης και αλαζονείας, χαρακτηριστι­κά που θριαμβεύουν σήμερα.ü  Κοινωνική συνείδηση, αλληλεγγύη, βαθιά αίσθηση ανθρωπιάς. Απαλλαγή από προκαταλήψεις και εμπάθεια.ü  Συνειδητοποίηση του προβλήματος που αναβιώνει στην εποχή μας. Ιδιαίτερα εμείς οι Έλληνες οφείλουμε να επιστρέψουμε στις παραδοσιακές αξίες μας του μέτρου, της δημοκρατίας, του ανθρωπισμού, της ολυμπιακής ιδέας κ.λπ., που θα μας ανυψώσουν ηθικοπνευματικά και θα μας υπενθυμί­σουν τη χαμένη μας ευαισθησία. ü  Συζητήσεις με πνευματικούς ανθρώπους για το νοσηρό φαινόμενο του ρα­τσισμού. Οικογένειαü  Καλλιέργεια σεβασμού προς το διαφορετικό.ü  Απαλλαγή από προκαταλήψεις και στερεότυπα και μετάδοση αξιών και υψηλού ήθους.ü  Διάλογος με τα παιδιά, με σκοπό τη μύηση στην ιδέα των πολυπολιτισμικών κοινωνιών.ü  Προσωπικό παράδειγμα γονέων με υπεύθυνη ανθρωπιστική συμπεριφορά και κοινωνική συνείδηση, γιατί τα παιδιά μιμούνται τη στάση των γονέων.Κράτοςü  Υγιής Δημοκρατία.ü  Κατάλληλο ήθος-ύφος πολιτικής ηγεσίας ώστε να μην καλλιεργούν οι ίδιοι οι ηγέτες ρατσιστικές τάσεις στους πολίτες.ü  Ενίσχυση κράτους πρόνοιας – ίσες ευκαιρίες πρόσβασης σε παιδεία, περί­θαλψη, ασφάλιση κ.λπ.ü  Εξασφάλιση καλών συνθηκών εργασίας με πνεύμα ισοτιμίας για όλους τους πολίτες.ü  Ίσες ευκαιρίες για συμμετοχή των πολιτών στα κοινά, την τοπική αυτοδιοί­κηση κ.λπ. Σχολείοü  Ανθρωπιστική παιδεία-απαλλαγή του σχολείο από το μανδύα του προπαρασκευαστικού σταδίου για το πανεπιστήμιο.ü  Καταλυτικός ο ρόλος του δασκάλου που μπορεί να εμπνεύσει τους μαθητές και να τους προσανατολίσει προς τα υψηλά ανθρωπιστικά ιδεώδη της ισοτι­μίας, της συναδέλφωσης και της ουσιαστικής δημοκρατίας.ü  Περισσότερες πολιτιστικές εκδηλώσεις στο σχολείο με θέμα την υγιή αντιμε­τώπιση των ξένων.ΜΜΕü  Ειδικές εκπομπές με αντιρατσιστικό περιεχόμενο. Ποιοτικός έλεγχος εκπομπών.
ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΜΕ ΣΤΥΛ
    Πριν από λίγες μέρες ο John Galliano απολύθηκε από τον οίκο Dior εξαιτίας αντισημιτικών σχολίων που έκανε ενώ διασκέδαζε με φίλους σε γκέι μπαρ στην περιοχή του Marais, αγαπημένη συνοικία των καλλιτεχνών και λοιπών διασημοτήτων στο Παρίσι. Λέγεται ότι στα σχόλια του, τα οποία έγιναν υπό την επήρεια του αλκοόλ, ο διάσημος μόδιστρος εκφράστηκε με θαυμασμό υπερ του Χίτλερ, ενώ αναπαρήγαγε ρατσιστικά κλισέ κατά των Εβραίων. Αξίζει να αναφερθεί ότι στο φιλελεύθερο Marais υπάρχει μία από τις μεγαλύτερες Συναγωγές της πόλης αφού μεγάλο μέρος των κατοίκων είναι εβραϊκής καταγωγής και ότι τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί στην περιοχή πλήθος μοντέρνων γκέι μπαρς, όπου οι θαμώνες εκφράζουν ελεύθερα τα αισθήματά τους, χωρίς κανείς να τολμά να τους παρενοχλήσει ή να τους στραβοκοιτάξει.
    Δεν γνωρίζω ποια είναι η σχέση του Galliano με το αλκοόλ, αλλά το να χρησιμοποιήσουμε το γεγονός ότι είχε πιει ώστε να τον απενοχοποιήσουμε για τη ρατσιστική συμπεριφορά του δεν προσφέρει πραγματικές εξηγήσεις για το συμβάν. Η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ ήταν απλά το ερέθισμα που τον οδήγησε στο ξέσπασμα και όχι η αιτία της χυδαίας φραστικής επίθεσης που εξαπέλυσε κατά μίας συγκεκριμένης κοινωνικής ομάδας.
    Θα πρέπει να μας προκαλεί εντύπωση ότι ένας άνθρωπος που ανήκει σε μία ομάδα που λόγω του σεξουαλικού της προσανατολισμού έχει δεχτεί στο παρελθόν και συνεχίζει να δέχεται την απόρριψη και την επιθετικότητα του συντηρητικού τμήματος την κοινωνίας, εκφράζεται με ιδιαίτερα προκλητικό τρόπο εναντίον μιας άλλης ομάδας που υπέφερε απάνθρωπα και συνεχίζει να βάλλεται από διάφορες προκαταλήψεις.
    Μήπως αυτό ακριβώς θα μπορούσε ν’ αποτελεί εξήγηση για την συμπεριφορά του Galliano, αφού δεν είναι ασυνήθιστο άνθρωποι που νιώθουν την κοινωνική απόρριψη και καταπίεση στο πετσί τους, να στρέφονται κατά άλλων καταπιεσμένων ομάδων, αναπαράγοντας στερεότυπα, αλλά και μεταθέτοντας το μίσος που δυστυχώς έχουν εσωτερικεύσει; Ή μήπως ο διάσημος και πάμπλουτος μόδιστρος των σταρς, έχει τόσο χάσει την επαφή του με τον μέσο άνθρωπο, που θεωρεί ότι στέκεται υπεράνω του νόμου και της ηθικής, και συνεπώς όλα του επιτρέπονται;
    Όποια κι αν είναι η εξήγηση, είναι απογοητευτικό ότι ένας άνθρωπος με έντονη δημόσια παρουσία, αποτελεί, λόγω της στάσης του, αρνητικό μοντέλο για τους νέους. Το θετικό είναι ότι ο οίκος Dior αντέδρασε άμεσα με την απόλυση του μόδιστρου, δίνοντας μαθήματα στοιχειώδους ευπρέπειας και πολιτικής ορθότητας, ποιότητες που τόσο έχουν κατηγορηθεί στη χώρα μας από συντηρητικούς -δεξιούς ή αριστερούς, δεν έχει σημασία, - που θέλουν να βεβαιωθούν ότι τίποτα δεν θ’ αλλάξει στην Ελλάδα, ότι η ευαισθητοποίηση και ο κοινωνικός πολιτισμός αφορούν τους «κομπλεξικούς κουτόφραγκους», και ότι θα παραμείνουν για μας δύο έννοιες υπό αμφισβήτηση.
     Είναι γεγονός που βιώνουμε καθημερινά ότι οι κοινωνίες της Δύσης είναι ακόμα σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό ανώριμες, και έχουν -δυστυχώς- ανάγκη από νόμους που θα προστατεύουν τα οποία θύματα του (φυλετικού, εθνοτικού, σεξουαλικού, θρησκευτικού, ή σεξιστικού) ρατσισμού ενάντια στην προκατάληψη, τους εθνικούς «μύθους» και τις θεωρίες συνωμοσίας που πηγάζουν από την απουσία της εις βάθος γνώσης της κοινωνίας μας.

Η Εύα Στάμου είναι ψυχολόγος και συγγραφέας

Ο ρατσισμός της ποσόστωσης

της Calpicon Ltd 21/10/2010
Οι τόνοι από τα πολιτικά κόμματα ανέβηκαν κατακόρυφα, οι αντιπαραθέσεις ακόμα και για ήσσονος σημασίας θέματα είναι έντονες, «σκάνδαλα» και σκάνδαλα έρχονται στην επιφάνεια. Μπήκαμε και επίσημα σε προεκλογική περίοδο και πάμε για εκλογές με ένα εκλογικό νόμο που, αν κάτι τον χαρακτηρίζει, είναι η οσμή έντονου ρατσισμού σε ότι αφορά τις γυναίκες. Αναφέρομαι στην υποχρέωση των πολιτικών παρατάξεων να συμπεριλαμβάνουν υποχρεωτικά στη λίστα των υποψηφίων τους ένα ποσοστό γυναικών που στην περίπτωση των επίκαιρων δημοτικών εκλογών είναι το 1/3 των υποψηφίων. Όχι δεν είναι η πρώτη φορά που ο εκλογικός νόμος προβλέπει κάτι τέτοιο αλλά κατά την ταπεινή μου γνώμη η συγκεκριμένη απαίτηση εκτός του ότι γυρνά την κοινωνία μας πολλά χρόνια πίσω έρχεται απλά να «παραβιάσει ανοικτές θύρες» και τίποτα παραπάνω.

Αν κάποιος είχε την πολιτική γενναιότητα να επιβάλλει υποχρεωτική ποσόστωση γυναικών στα ψηφοδέλτια, μέχρι και τη δεκαετία του '70 όταν οι κοινωνικές δομές ήταν εντελώς διαφορετικές, τότε ναι θα ήταν ένα μεγάλο βήμα προς τα μπροστά. Σήμερα όμως;

Ας δούμε με μια εντελώς απλή προσέγγιση τη διαφορά του τρόπου ζωής της μέσης γυναίκας, τη δεκαετία του '70 σε σύγκριση με τη σημερινή. Η κύρια απασχόληση για τη μέση γυναίκα ήταν ακόμα τα «οικιακά». Η γυναίκα ζούσε κατά βάση στο σπίτι και η σχέση που είχε με τα προβλήματα της εκτός σπιτιού εργασιακής καθημερινότητας είχε να κάνει με ότι αφορούσε στη δουλειά του συζύγου, άντε σε ότι αντίστοιχο άκουγε από τις γειτόνισσες.
Από τότε βέβαια πολλά άλλαξαν. Σήμερα η μέση γυναίκα είναι εργαζόμενη όπως ο άνδρας. Οι κοινωνίες έχουν «ανοίξει», οι συνήθειες της καθημερινότητας άλλαξαν. Το ότι πλέον στην οικογένεια εργάζονται και οι δυο γονείς έχει ανατρέψει παλιές κατεστημένες λογικές.
Γιατί λοιπόν η ποσόστωση στα ψηφοδέλτια; Αν αυτό δεν είναι αναχρονισμός, τότε τι είναι; Γιατί να θεωρούνται οι γυναίκες «προβληματική» κοινωνική ομάδα που στο όνομα της δήθεν ισότητας χρειάζονται «σπρώξιμο»; Γιατί να θεωρείται ένας πολίτης λιγότερο ικανός από κάποιον άλλο στο εκλέγεσθαι μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα; Δηλαδή τι παραπάνω χρειάζεται για να χαρακτηρίσει κάποιος αυτή τη λογική σαν καθαρά ρατσιστική; Όσο κι αν έψαξα, δε βρήκα κάποιο δημοσίευμα που να αντιτίθεται στην ποσόστωση. Η γραμματεία ισότητας πανηγυρίζει! Οι λαλίστατες επί παντός επιστητού πριν κάτι χρόνια γυναικείες οργανώσεις τώρα πια σιωπούν. Γιατί;

Τα σαθρά επιστημονικά θεμέλια του ρατσισμού

Η αναξιοπιστία και η ανακρίβεια του επιστημονικού λόγου πρέπει να θεωρούνται δεδομένες όταν δεν καταφέρνει -ή μάλλον, όταν δεν επιθυμεί- να διαφοροποιηθεί από την κυρίαρχη ιδεολογία και τις κοινωνικές ψευδαισθήσεις της εποχής.
Πριν από δύο εβδομάδες παρουσιάσαμε την τραγική ιστορία της «Αφροδίτης των Οτεντότων» (βλ. «Ε» 07-05-11), της νεαρής Αφρικανής Σάαρτζι, η οποία στις αρχές του 19ου αιώνα αναγκάστηκε να επιδεικνύει τα ογκώδη προκλητικά της οπίσθια και τη δήθεν «ζωώδη» φύση της σε κακόγουστες παραστάσεις για κοινωνικά εξαθλιωμένους Ευρωπαίους θεατές.
Αυτή η απροκάλυπτα ρατσιστική και σεξιστική αντιμετώπιση της Σάαρτζι δεν εκδηλώθηκε μόνο από αμόρφωτα και κοινωνικά αλλοτριωμένα άτομα, αλλά και από τους πιο καλλιεργημένους και διαπρεπείς επιστήμονες της εποχής· οι τελευταίοι, μολονότι εξέτασαν επισταμένως το σώμα της Σάαρτζι, με μεγάλη προθυμία θυσίασαν την αντικειμενικότητα της επιστημονικής περιγραφής στον βωμό των πολιτισμικών και ρατσιστικών προκαταλήψεών τους.
Για παράδειγμα, ο Ζορζ Κιβιέ (Georges Cuvier), ο πιο διάσημος Γάλλος ανατόμος και παλαιοντολόγος της εποχής, συνέκρινε ορισμένα ανατομικά χαρακτηριστικά της Σάαρτζι με αυτά των ουραγκοτάγκων, για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η νεαρή Αφρικανή (και οι όμοιοί της) έχει στενότερη συγγένεια με τους ανθρωποειδείς πιθήκους (όπως π.χ. οι ουραγκοτάγκοι) παρά με τους ανθρώπους. Στην προκειμένη περίπτωση, αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι τόσο το ίδιο το συμπέρασμα όσο η ανάγκη του Κιβιέ να το τεκμηριώσει επιστημονικά βάσει «αδιάψευστων» ανατομικών δεδομένων.
Επινοώντας τις φυλετικές διαφορές
Ετσι, η πεπλατυσμένη μύτη, το σχετικά μικρό κρανίο, κυρίως όμως οι ογκώδεις γλουτοί (στεατοπυγία) και τα προεξέχοντα εξωτερικά γεννητικά όργανα της νεαρής γυναίκας φαίνεται να επιβεβαιώνουν τις ρατσιστικές και σεξιστικές προκαταλήψεις του επιφανούς ειδικού.
Το αξιοπερίεργο είναι ότι όλοι οι ειδικοί της εποχής παρέβλεψαν συστηματικά μια σειρά από δεδομένα, όπως για παράδειγμα ότι το «μικρό» κρανίο της ήταν απολύτως φυσιολογικό για μια γυναίκα ύψους μόλις 1 μέτρου και 40 εκατοστών. Οσο για τους ογκώδεις γλουτούς και τα διογκωμένα γεννητικά όργανα, αυτά αποτελούσαν (και εξακολουθούν να αποτελούν) για τα μέλη των «πρωτόγονων» αφρικανικών φυλών σαφείς σωματικές ενδείξεις θηλυκότητας και μεγάλης γονιμότητας και συνεπώς έτειναν να επιλέγονται και να ενισχύονται από γενιά σε γενιά.
Γιατί άραγε, η Σάαρτζι και οι όμοιοί της, ενώ διαθέτουν εμφανώς ανθρώπινη συνείδηση, πλούσια συναισθήματα και ικανότητα λόγου, έπρεπε να διαφέρουν μόνο ελάχιστα από τους πιθήκους; Και πώς δικαιολογείται ένα τόσο διαδεδομένο, αν και εξόφθαλμα εσφαλμένο, «επιστημονικό» συμπέρασμα;
Πολύ απλά, τον 19ο αιώνα, εποχή που πραγματοποιούνται αυτές οι ανατομικές έρευνες, οι φυλές των νέγρων θεωρούνταν, τόσο ως προς την εξωτερική τους εμφάνιση όσο και ως προς την ατομική ή την κοινωνική τους συμπεριφορά, το ακριβώς αντίθετο του κυρίαρχου λευκού ανθρώπου. Συνεπώς, ελάχιστα μόνο διέφεραν από τα «άγρια κτήνη».
Το δυστύχημα είναι ότι και στην εποχή μας, παρά την τεράστια πρόοδο των γνώσεών μας για την ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους, δεν έχουν καθόλου εξαλειφθεί παρόμοιες ρατσιστικές προκαταλήψεις και εθνοκεντρικές ιδεοληψίες. Αντίθετα, φαίνεται πως έχει επιστρέψει στη μόδα και προπαγανδίζεται συστηματικά μια επιστημονικά ανανεωμένη έννοια της ανθρώπινης «φυλής».
Σήμερα, όλοι οι ειδικοί θεωρούν δεδομένο ότι, παρά την ποικιλομορφία τους, όλα τα ανθρώπινα όντα ανήκουν σε ένα και μοναδικό ανθρώπινο είδος. Αποψη απολύτως επιβεβαιωμένη, η οποία ωστόσο, επί πολλούς αιώνες, ήταν κάθε άλλο παρά προφανής: μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι ειδικοί ήταν πεπεισμένοι ότι οι λευκοί άνθρωποι έχουν διαφορετική καταγωγή από τους νέγρους της Αφρικής και συνεπώς ότι ανήκουν σε διαφορετικά βιολογικά είδη.
Μήπως δεν είναι αλήθεια, υποστήριζαν, ότι οι άνθρωποι διαφέρουν σημαντικά μεταξύ τους σε ό,τι αφορά τα ανατομικά χαρακτηριστικά τους: στο χρώμα του δέρματος, στο ύψος, στα μαλλιά, τα μάτια και στις ποικίλες κρανιοσκοπικές μετρήσεις; Κανείς δεν θα συνέχεε ποτέ έναν Εσκιμώο με έναν Αφρικανό, έναν Κινέζο με έναν Ευρωπαίο!
Εύκολα λοιπόν θα μπορούσαμε να χωρίσουμε τους ανθρώπους σε διαφορετικές μεταξύ τους ομάδες, με βάση ορισμένα ιδιαίτερα εξωτερικά χαρακτηριστικά, κοινά στην κάθε ομάδα. Στη θεωρία, φαίνεται μάλλον λογικό και ίσως αρκετά απλό να ταξινομούμε τους ανθρώπινους πληθυσμούς σε διαφορετικές «φυλές». Οι πραγματικές δυσκολίες αρχίζουν μόλις αναγκαστούμε να προσδιορίσουμε τα ταξινομικά μας κριτήρια, δηλαδή βάσει ποιων συγκεκριμένων και μοναδικών χαρακτηριστικών επιβάλλεται να χωρίζουμε το ανθρώπινο είδος σε επιμέρους ανθρώπινες φυλές.
Πράγματι, μόλις ταξινομήσουμε τους ανθρώπινους πληθυσμούς σε διαφορετικές φυλές, σχεδόν αυτόματα διαπιστώνουμε ότι υπάρχουν τεράστιες διαφορές και στο εσωτερικό τής κάθε μεμονωμένης φυλής. Για παράδειγμα, τα εξωτερικά χαρακτηριστικά των λευκών Ευρωπαίων διαφέρουν σημαντικά ανάλογα με το αν είναι Βόρειοι ή Μεσογειακοί, και το ίδιο ακριβώς ισχύει για τους Ασιάτες ή τους Αφρικανούς. Και το χειρότερο, εμφανείς «φυλετικές» διαφορές παρατηρούνται ακόμη και στο εσωτερικό της κάθε μεμονωμένης ανθρώπινης φυλής που ζει στην ίδια γεωγραφική περιοχή!
Από την ανατομία στα γονίδια
Από τη εποχή που ο Πλάτων στον «Θεαίτητο» χώρισε τους ανθρώπους σε Αθηναίους και Βαρβάρους μέχρι τα πιο πρόσφατα ταξινομικά συστήματα, οι ειδικοί δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε έναν κοινά αποδεκτό ορισμό τού τι πρέπει να θεωρείται ανθρώπινη «φυλή», και με ποια ασφαλή κριτήρια -βιολογικά, ιστορικά ή ανθρωπολογικά- μπορούμε να την προσδιορίσουμε.
Μήπως τελικά ένας ακριβής ορισμός της ανθρώπινης φυλής είναι πρακτικά ανέφικτος επειδή η ίδια η «φυλή» ως επιστημονική κατηγορία είναι ανυπόστατη;
Στη βιολογία, πάντως, ως «φυλή» ορίζεται η ομάδα ή ο πληθυσμός των ζώων που, ενώ ανήκουν στο ίδιο είδος, παρουσιάζουν ορισμένα διακριτά βιολογικά χαρακτηριστικά (φυλή = υποείδος). Και το γεγονός ότι επί αιώνες οι επιστήμονες δεν κατάφεραν να καταλήξουν σε μία κοινά αποδεκτή και ασφαλή ταξινόμηση των ανθρώπινων πληθυσμών ίσως, στην πραγματικότητα, να οφείλεται στην ανυπαρξία διακριτών «φυλών» μέσα στο ανθρώπινο είδος.
Κατά το δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα οι ειδικοί άρχισαν να προσφεύγουν ολοένα και πιο συχνά στη συγκριτική και στατιστική ανάλυση του ανθρώπινου DNA θεωρώντας ότι, σε τελευταία ανάλυση, τα γονίδια είναι υπεύθυνα για τις διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.
Μία από τις πιο συστηματικές μελέτες πραγματοποιήθηκε από τον Ρίτσαρντ Λιούοντιν (R. Lewontin), τον διάσημο γενετιστή στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Αυτός ο προοδευτικός και ιδιοφυής ερευνητής κατάφερε, κατά τη δεκαετία του 1970, να επινοήσει μια αποτελεσματική μέθοδο ακριβούς συσχέτισης της ανθρώπινης ποικιλομορφίας με τα γονίδιά μας. Κατάφερε δηλαδή να συσχετίσει και να αναλύσει γενετικά τις διαφορές μεταξύ ανθρώπινων φυλών.
Το εντυπωσιακό συμπέρασμα των πρωτοποριακών ερευνών του (οι οποίες επιβεβαιώθηκαν μετέπειτα και από πολλές άλλες σχετικές έρευνες) ήταν ότι η γενετική ποικιλομορφία μεταξύ διαφορετικών και γεωγραφικά απομονωμένων πληθυσμών είναι ελάχιστη, ενώ η γενετική ποικιλότητα μεταξύ ατόμων του ίδιου πληθυσμού είναι αναλογικά πολύ μεγαλύτερη!
Πιο πρόσφατες έρευνες στατιστικής και γεωγραφικής γενετικής, όπως αυτές του Λ.Κ. Σφόρτσα (L.C. Sforza) και των μαθητών του, επιβεβαίωσαν ότι οι διαφοροποιήσεις στη γενετική και ανατομική ποικιλομορφία δεν συμβαίνουν σε γεωγραφικά προκαθορισμένα «πακέτα», δηλαδή σε διαφορετικές φυλές του ανθρώπινου πληθυσμού: περίπου οι ίδιες γονιδιακές παραλλαγές εμφανίζονται σταθερά κατανεμημένες σε όλους τους υπάρχοντες ανθρώπινους πληθυσμούς που ζουν σε κάθε μήκος και πλάτος του πλανήτη μας.
Από γενετικής τουλάχιστον απόψεως, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι (ευτυχώς!)· ενώ, από πολιτικής ή ηθικής απόψεως, θα έπρεπε προφανώς να θεωρούνται όλοι ίσοι. Το γεγονός αυτό, η απίστευτη δηλαδή γενετική και μορφολογική ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους, δεν εξηγείται ούτε με απλοϊκά επιστημονικά ούτε με ύποπτα κοινωνικά ιδεολογήματα, όπως είναι οι ανθρώπινες «φυλές».

Αν λοιπόν πρέπει κάπου να αναζητήσουμε τις «ανθρώπινες φυλές» είναι μάλλον στις δυτικές κοινωνίες της ανισότητας και στη ρατσιστική νοοτροπία, με την οποία επιχειρείται η νομιμοποίηση των ανισοτήτων, και όχι βέβαια στη βιολογία μας.



ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΟ> ΒΙΑ-ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΝΕΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ-ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΠΟΛΕΜΟΣ-ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΣΥΝΑΦΗ ΣΕ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΑ ΠΟΙΚΙΛΗΣ ΔΥΣΚΟΛΙΑΣ

Βία και εγκληματικότητα

Α. Η επίταση των φαινομένων βίας και εγκληματικότητας οφείλεται:
  • Στη διαιώνιση και στην ενίσχυση των κοινωνικών ανισοτήτων, στην αύξηση της ανεργίας και της φτώχειας(αντιδραστική βία αδικουμένων).
  • Στην επικράτηση του καταναλωτισμού και του ατομικισμού και στη συνακόλουθη άμβλυνση των συνειδησιακών αντιστάσεων των ανθρώπων (πλεονεξία).
  • Στη χαλάρωση των κοινωνικών δεσμών και στην ανάπτυξη ανταγωνιστικών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων.
  • Στην κρίση του οικογενειακού και του εκπαιδευτικού θεσμού.
  • Στην προβολή βίαιων προτύπων συμπεριφοράς από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και την ηρωοποίηση αντικοινωνικών τύπων.
  • Γενικά στα βίαια πρότυπα των νέων, μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον αλλά και στο σχολικό με την αυταρχική εκπαίδευση.
  • Στην ανασφάλεια και τον φόβο που καλλιεργείται από τα Μ.Μ.Ε. και το παγκοσμιοποιημένο τοπίο.
  • Στον ρατσισμό και τον αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων. Οι μειονότητες διέπονται από το αίσθημα της ανασφάλειας και προκειμένου να επιβιώσουν σε ένα αφιλόξενο περιβάλλον καταφεύγουν στην εγκληματικότητα.
  • Στον φανατισμό και την πίεση που υφίσταται ο σύγχρονος άνθρωπος.
  • Δυσλειτουργία σωφρονιστικού συστήματος ή ατιμωρησία.

Β. Συνέπειες:
  • Επεισόδια, υλικές καταστροφές, παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων
  • Φόβος, καταπίεση και έξαρση της τρομοκρατίας.
  • Εξασθένηση κοινωνικών δραστηριοτήτων, υπονόμευση δημοκρατίας και κίνδυνος εδραίωσης ολοκληρωτικών καθεστώτων που ως μεσσίες «θα λύσουν το πρόβλημα βγάζοντας από την εξίσωση όποιον περισσεύει ή δυσανασχετεί και ταράζει τον ύπνο μας, εμάς που προτιμάμε να κοιμόμαστε τον ύπνο των δικαίων».
  • Ρατσισμός (κάποιος φταίει και πρέπει να πληρώσει - αποδιοπομπαίος τράγος).
                     
Γ. Τρόποι αντιμετώπισης:
  • Καλλιέργεια της ηθικής συνείδησης των νέων και του σεβασμού προς τα ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από την οικογένεια και το σχολείο (ανθρωπιστική παιδεία – εξοικείωση νέων με διάλογο και ειρηνικών τρόπων επίλυσης διαφορών – ενίσχυση αξιών).
  • Περιορισμός της ανεξέλεγκτης προβολής βίας από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
  • Προβολή υγειών προτύπων. 
  • Αύξηση της κρατικής μέριμνας για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα και λήψη πρόσθετων μέτρων κοινωνικής πρόνοιας για τους ανέργους, τους άστεγους κτλ. με σκοπό την αρμονική συνύπαρξη των πολιτών.
  • Ενίσχυση της αποτελεσματικότητας των σωμάτων ασφαλείας.

Βασικό γνώρισμα βίας: Ουδείς εκών κακός, ο εγκληματίας δε γεννιέται γίνεται.
Δ. Γνώμες:
  • Η βία κυριαρχεί στη φύση και εξαρτάται από το πόσο «αφύσικος» είναι ένας άνθρωπος για να μισεί τη βία. «Αφύσικος» δηλαδή καλλιεργημένος.
  • Η θετική αμυντικοεπιβιωτική επιθετικότητα είναι γενετικά προγραμματισμένη, είναι κοινή στον άνθρωπο και στα ζώα και εξυπηρετεί στην επιβίωση. Αντίθετα, η αρνητική και καταστρεπτική επιθετικότητα είναι αποτέλεσμα κοινωνικής μαθητείας παρά ενστίκτου.
  • Δεν πρέπει να επιβάλλεται κανείς με τη βία, αλλά με την πειθώ και το ζωντανό παράδειγμα.

Ε. Ορισμοί:
  • Κοινωνική παθογένεια: περιλαμβάνει τάσεις καταστροφικές, ατόμων ή ομάδων, που εκδηλώνονται με διαφορετική μορφή και ένταση κάθε φορά και δηλώνουν έλλειψη σεβασμού στην ανθρώπινη οντότητα και την ομάδα, στο «εμείς».(καταστροφικότητα, βία, εγκληματικότητα, χουλιγκανισμός, βανδαλισμοί, ναρκωτικά, τρομοκρατία….)
  • Βία: είναι η χρήση σωματικής, υλικής, ψυχολογικής, πνευματικής, πολιτικής δύναμης από άτομα ή ομάδες με σκοπό την επιβολή της θέλησης του ανθρώπου ή τον επηρεασμό της βούλησης των άλλων. Συνώνυμα: καταναγκασμός, κυριαρχία.
  • Εγκληματικότητα: Η ροπή προς το έγκλημα. Κάθε εκούσια πράξη που συνιστά παράβαση γραπτού νόμου και για την οποία προβλέπεται τιμωρία από τον ποινικό κώδικα.

 Τρομοκρατία

Είναι η δημιουργία φόβου σε έναν πληθυσμό, για να εξαναγκαστεί το υπάρχον σύστημα να ενδώσει στις απαιτήσεις ή τους σκοπούς των τρομοκρατών. Ο όρος αυτός υπάρχει από το 1794.

Α. Μέθοδοι:
  • Βομβιστικές ενέργειες
  • Αεροπειρατείες
  • Δολοφονικές επιθέσεις εναντίον συγκεκριμένων σημαντικών προσώπων
  • Απαγωγές
  • Δολιοφθορές
  • Δηλητηριώδης αέρια και χημικά όπλα

Β. Τρομοκρατικές οργανώσεις:
  • Αλ Κάιντα, Αλ Φατάχ, Χαμάς, Χεζμπολάχ, Γκαμαάλ Ισλαμίγια (εναντίον των ξένων στην Αίγυπτο)
  • Ι.Ρ.Α. (Ιρλανδικός τρομοκρατικός στρατός)
  • Ε.Τ.Α. (Βάσκων στην Ισπανία)
  • Ερυθρές Ταξιαρχίες ( σε Ιταλία)
  • Ε.Λ.Α. (σε Ελλάδα)

Γ. Χαρακτηριστικά:
  • Αυστηρή δομή και ιεραρχία.
  • Μέσος όρος ηλικίας μελών γύρω στα 23 χρόνια, εξόν και ο φανατισμός.
  • Ζωή πολλών μελών παράνομη και η επιβίωσή τους εξαρτάται από την οργάνωση καθώς δε δουλεύουν.

Δ. Αιτίες:
  • Ο φανατισμός που οφείλεται σε εθνικούς, απελευθερωτικούς, θρησκευτικούς λόγους και σε υποστήριξη πολιτικών ιδεολογιών από προπαγάνδα ακραίων πολιτικών δυνάμεων.
  • Απελπισία ανθρώπων λόγω δισεπίλυτων προβλημάτων.
  • Η πίστη στην εμμονή ότι με τον ένοπλο αγώνα μπορούν να κερδίσουν κάτι παραπάνω από το να κερδίσουν την προσοχή.
  • Ανικανότητα διοικητικών αρχών.
  • Εξυπηρέτηση προσωπικών και οικονομικών συμφερόντων (οι τρομοκράτες βρίσκουν χρήματα από ληστείες ή από οικονομικούς παράγοντες που βρίσκονται πίσω από τις οργανώσεις).
  • Ανισότητες και αδικίες.
  • Διαίρεση κόσμου σε σφαίρες επιρροής και ιμπεριαλιστικές τάσεις.
  • Τα χρόνια άλυτα προβλήματα: παλαιστινιακό, κουρδικό.
  • Φυλετικές και θρησκευτικές διακρίσεις. Καταπίεση που ασκείται σε βάρος κάποιων λαών ή μειονοτήτων.
  • Θεοποίηση βίας από Μ.Μ.Ε.
  • Έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας.
  • Το χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.

Ε. Συνέπειες:
  • Υλικές και οικονομικές καταστροφές, δολοφονίες, ανθρώπινες απώλειες.
  • Μείωση τουριστικής κίνησης.
  • Αποξένωση λόγω φόβου και ανασφάλειας.
  • Εκδηλώσεις φαινομένων ρατσισμού (πολίτες αραβικής καταγωγής σε αεροδρόμια και εξονυχιστικός έως εξευτελιστικός έλεγχός τους).
  • Παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων – υποβάθμιση δημοκρατίας. Περιορίζονται η ελευθερία και τα δικαιώματα των πολιτών από το κράτος προκειμένου να εξαρθρωθεί η τρομοκρατία (κάμερες, αυστηρή αστυνόμευση,.. ).
  • Επιβολή αυταρχικών ή δικτατορικών καθεστώτων εξαιτίας της κατάστασης που διαμορφώνεται με την τρομοκρατία δήθεν για να προστατέψουν τη χώρα τους από αυτήν.
  • Απομάκρυνση κοινής γνώμης από φλέγοντα και επίκαιρα ζητήματα ή προβλήματα κάθε χώρας.
  • Διαιώνιση και επίταση κοινωνικών προβλημάτων.

ΣΤ. Τρόποι αντιμετώπισης:
  • Παγκοσμιοποίηση θεμελιωμένη στον ανθρωπισμό και το μέτρο: έλεγχος της ανισοκατανομής του πλούτου και σεβασμός στις ιδιαιτερότητες των λαών.
  • Ανάπτυξη της διεθνούς συνεργασίας.
  • Στιγματισμός κάθε πράξης πολιτικής βίας.
  • Προσπάθεια θεραπείας των βαθύτερων αιτιών που γεννούν την τρομοκρατία
  • Νομοθετικό πλαίσιο που να ευνοεί την εξάρθρωσή της.
  • Έμφαση σε παιδεία και μόρφωση λαών. Στην καλλιέργεια κοινωνικής και πολιτικής συνείδησης.

Νεανική παραβατικότητα και αντιαυταρχική εκπαίδευση

Νεανική βιαιότητα:
  • Δράση συμμοριών – οργανωμένων παραβατικών ομάδων.
  • Βανδαλισμοί, βιαιοπραγίες, χουλιγκανισμός.
  • Χρήση ναρκωτικών ουσιών.
  • Επιδείξεις μηχανόβιων.
  • Αναρχίζουσα  συμπεριφορά – επιθετικότητα στο σχολικό, φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον. Ειδικότερα επιθετική στάση απέναντι σε ιδιόρρυθμους νέους αλλά και απέναντι σε αλλοδαπούς, σε άτομα με ιδιαίτερο τρόπο σκέψης και ομιλίας.

Αίτια:
  • Η ιδιοτέλεια, ο ωφελιμισμός και ο ατομικισμός κυριαρχούν και στους νέους.
  • Ο καταναλωτισμός που γίνεται τρόπος ζωής και γίνεται αντιληπτό ότι η ευτυχία δεν αγοράζεται. Έτσι η στέρηση των αγαθών οδηγεί στην αντίδραση και κατ’ επέκταση στη βία.
  • Η ανεργία που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό των νέων.
  • Η αβίωτη ζωή στις μεγαλουπόλεις (αντιανθρώπινο περιβάλλον αφαιρεί αίσθηση ελευθερίας, γρήγοροι ρυθμοί ζωής, ανωνυμία, συνωστισμός, πόλεις – κλουβιά, πίεση, κυκλοφοριακό, κλονισμός ψυχικής υγείας, έλλειψη ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων).
  • Διαλυμένες οικογένειες κυριολεκτικά και μεταφορικά.
  • Αυταρχικότητα, κακομεταχείριση ή άκρατος φιλελευθερισμός.
  • Βίαια παιχνίδια.
  • Ανταγωνισμός, άγχος, ανισότητες, αίσθημα απόρριψης που προκαλεί το  σχολείο.
  • Το σχολείο δεν μορφώνει πολύπλευρα.
  • Αποθέωση βίας από Μ.Μ.Ε.
  • Κράτος: επικρατεί η αναξιοκρατία, τα σκάνδαλα, η διαφθορά, η ατιμωρησία και η αναποτελεσματικότητα του σωφρονιστικού συστήματος. Άρα και υπάρχει κακό παράδειγμα και απουσιάζει ο σωφρονιστικός χαρακτήρας.

Τρόποι αντιμετώπισης:
  • Ανθρωπιστική παιδεία.
  • Αντιαυταρχική εκπαίδευση.
  • Κοινωνική συνείδηση.
  • Ενίσχυση δημοκρατικότητας.
  • Συναισθηματική κάλυψη και γαλούχηση παιδιών με υψηλές αξίες από την οικογένεια.
  • Επάνδρωση του σχολείου με παιδοψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ειδικούς παιδαγωγούς.
  • Ρεαλιστική αναπαράσταση της πραγματικότητας και προβολή υγιών προτύπων από τα Μ.Μ.Ε.
  • Δημιουργία κέντρων ενημέρωσης για γονείς και νέους.

Σε αντίθεση με παλαιότερες εποχές, κατά τις οποίες η αυστηρή ποινή θεωρούνταν αποτελεσματικό μέσο διαπαιδαγώγησης των νέων, στις μέρες μας απορρίπτεται κατηγορηματικά η χρήση της, γιατί:
  • Η τιμωρία είναι παιδευτικό μέσο και δεν αποτελεί «πανάκεια» για τη θεραπεία των προβλημάτων.
  • Διαταράσσει τις στενές σχέσεις μεταξύ δασκάλων και μαθητών και κλονίζει το κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας.
  • Τραυματίζει την ευαίσθητη παιδική ψυχή και διαμορφώνει άτομα ανασφαλή και δειλά.
  • Δεν πετυχαίνει το σκοπό της συμμόρφωσης, αφού στηρίζεται στην απειλή και στο φόβο.
  • Αποτελεί αρνητικό πρότυπο, που συχνά οδηγεί το νέο στην υιοθέτηση βίαιων μορφών συμπεριφοράς.
  • Αναιρεί την παιδαγωγική αποστολή του σχολείου, που είναι η ηθική διάπλαση διαμέσου της πειθούς, του διαλόγου και της νουθεσίας.

Ποιες οι θεμελιώδεις ιδιότητες και τα εργαλεία μιας αντιαυταρχικής εκπαιδευτικής διαδικασίας;
  • Διάλογος ανάμεσα σε όλους τους συμμετέχοντες στην εκπαιδευτική διαδικασία.
  • Απόλυτος σεβασμός της προσωπικότητας και αξιοπρέπειας όλων των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.
  • Αποτελεσματικό πλέγμα αμοιβών και ποινών.
  • Πρωτίστως οι διδάσκοντες να αποτελούν υποδείγματα αντιαυταρχικής συμπεριφοράς.
  • Υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας.
  • Απόλυτα δημοκρατική λειτουργία των εκπαιδευτικών μονάδων.


 ΒΙΑ ΚΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ


ΘΕΜΑ: Η βία και η εγκληματικότητα είναι φαινόμενα που εμφανίστηκαν από τότε που παρουσιάστηκε ο άνθρωπος πάνω στον πλανήτη μας και τον συνοδεύουν μέχρι σήμερα. Όμως, στις μέρες μας παρατηρείται έξαρση των αντικοινωνικών αυτών εκδηλώσεων, ιδιαίτερα από τους νέους.
Πού οφείλεται η έξαρση της νεανικής βίας και εγκληματικότητας;
Πώς θα επιτευχθεί κατά τη γνώμη σας η περιστολή της βίας και της εγκληματικότητας;
Να εκθέσετε τις απόψεις σας σε ένα άρθρο που θα δημοσιευθεί στην τοπική εφημερίδα (500-600 λέξεις).

ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ

ΥΦΟΣ: Το κείμενο θα έχει τη μορφή άρθρου γενικού ενδιαφέροντος. Ύφος σοβαρό κι επίσημο, κυριολεκτική χρήση των λέξεων, χρήση γ’ προσώπου. Τίτλος.

ΔΕΔΟΜΕΝΑ: «Η βία… σήμερα» και «στις μέρες μας… από τους νέους»

ΖΗΤΟΥΜΕΝΑ: Αίτια και τρόποι αντιμετώπισης έξαρσης της νεανικής βίας κι εγκληματικότητας

ΠΡΟΛΟΓΟΣ: Ορισμός Βίας-Εγκληματικότητας/ Φαινόμενα που υπήρχαν ανέκαθεν λόγω του πρωτόγονου ανθρώπινου ενστίκτου, πλήττουν τη σημερινή κοινωνία σε όλες σχεδόν τις εκφάνσεις της κι έχουν υιοθετηθεί ως πάγια πλέον συμπεριφορά από τη νεολαία.
*ΠΡΟΣΟΧΗ! Δεν αναφέρω στον πρόλογο κανένα στοιχείο που να χρειάζεται ανάλυση.

ΚΥΡΙΩΣ ΘΕΜΑ: Εισαγωγική περίοδος Ιδιαίτερα στην εποχή μας έχει αυξηθεί το ποσοστό βίας κι εγκληματικότητας, από τις πιο επίσημες δραστηριότητες, τις δημόσιες εκδηλώσεις των ανθρώπων μέχρι την καθημερινή τους συμπεριφορά (π.χ. έχει αντικαταστήσει τη διαλογική επίλυση προβλημάτων). Πιο συγκεκριμένα, χρησιμοποιείται από τους νέους ως μέσο αυτοπροβολής και διαφοροποίησης από το σύνολο, λύσης προβλημάτων, διεκδίκησης του δικαίου, αντίδρασης στο κατεστημένο κ.λ.π. 

-Αίτια
 1§: Πολιτιστικό σύστημα σύγχρονων αστικών κέντρων, όπου διαμορφώνονται νέοι κανόνες και αξίες, στάσεις και συμπεριφορέςανάγκη για επιτυχία, αγωνία για αποδοχή, γοητεία καταναλωτικών αγαθών, ταύτιση υλικής ευημερίας με ευτυχία, ακόρεστη επιθυμία ικανοποίησης φιλοδοξιών/ ανταγωνισμός, μοναξιά/ κρίση ανθρώπινων σχέσεων, κοινωνικών θεσμών και ηθικοκοινωνικών αξιών ανομία, έλλειψη προσαρμοστικότητας, βία ως μέσο επικοινωνίας, διαφοροποίησης και αντίστασης κατά της αλλοτρίωσης. Η αντικοινωνική συμπεριφορά έχει αναχθεί σε επαναστατική δράση ≠ η κοινωνική συμπεριφορά θεωρείται απραξία, συμβιβασμός και δειλία.

 2§: α)Κοινωνικές ανισότητες και αδικίες, κρίση δημοκρατικών θεσμών αντίδραση νέων (οραματιστές, αντικομφορμιστές, επαναστατικοί, αυθόρμητοι). Φτώχια, ανεργία.       
          β)Φανατισμός, χουλιγκανισμός, καλλιέργεια εθνικιστικών τάσεων και μισαλλοδοξία αναρχία, ομάδες νέων με βίαιη, καταστροφική κι εγκληματική συμπεριφορά.

 3§: α)Κρίση παιδείας, πνευματική στασιμότητα, απουσία κριτικής ικανότητας, πνεύματος συνεργασίας και αλληλεγγύηςπαντοδυναμία τεχνολογίας και τεχνοκρατίας.
          β)ΜΜΕ (τηλεόραση, κινηματογράφος, διαδίκτυο) προβολή λανθασμένων προτύπων. Αύξηση ενδοοικογενειακής βίας σε συνδυασμό με χάσμα γενεών αντίδραση στο κατεστημένο και στην καταπίεση.



-Τρόποι αντιμετώπισης
1§ α)Οικογένεια αποδοχή, επικοινωνία, ενθάρρυνση και κατανόηση για νέους, καλλιέργεια αυτοπεποίθησης και πρωτοβουλίας, προτροπή για επίλυση προβλημάτων με διάλογο, ενίσχυση αλληλοβοήθειας και αλληλοϋποστήριξης μεταξύ των μελών, βάσεις για διαμόρφωση ηθικού χαρακτήρα με ιδανικά και αξίες, σεβασμό για συνανθρώπους, πρότυπα προς μίμηση, έλεγχος επιρροής από ΜΜΕ.
      β)Παιδεία- Πνευματικοί άνθρωποικαλλιέργεια ανθρωπιστικών/ ηθικοπνευματικών αξιών, επικοινωνίας και ομαδικού πνεύματος, κριτική σκέψη, πνευματική αφύπνιση, καταπολέμηση φανατισμού και εθνικιστικών τάσεων, ομαλή ένταξη και προσαρμογή στο κοινωνικό σύνολο (προσφορά εργασίας)/ κοινωνικοποίηση/ πνεύμα συνεργασίας.
2§ α)ΜΜΕέλεγχος προβολής εκπομπών με βίαιο περιεχόμενο, θετικά πρότυπα προς μίμηση, ενίσχυση ουσιαστικής επικοινωνίας (χρήση τους ως εργαλείων κι όχι ως σκοπού), ανάπτυξη ωριμότητας, κριτικής σκέψης, δημοκρατικών ιδεών ακρίβεια, διαφάνεια, αντικειμενικότητα, αλήθεια.
       β)Πολιτείαενίσχυση δημοκρατικών θεσμών/ διαλογικής επίλυσης προβλημάτων/ καλλιέργεια δημοκρατικής συνείδησης, πρόνοια για μειονότητες (καταπολέμηση φτώχειας και εξαθλίωσης), ενθάρρυνση πρωταγωνιστικού ρόλου των νέων στα κοινά και συμμετοχής τους σε συλλογικές δραστηριότητες, καταστολή βίας με σκοπό το σωφρονισμό και την επανένταξη στο σύνολο κι όχι την εκδίκηση και άρα επιδείνωση της κατάστασης (η βία δεν καταπολεμάται με βία), δημιουργία κέντρων και χώρων απασχόλησης των νέων (αθλητισμός, ενασχόληση με τέχνες/ πολιτιστικά δρώμενα/ φυσικό περιβάλλον κ.λ.π.).
3§  Ευθύνη ατόμουεγκράτεια, κριτική σκέψη, νηφαλιότητα, χαλιναγώγηση βίαιων ενστίκτων, σεβασμός στην ετερότητα, στιγματισμός βίαιων συμπεριφορών,  συμμετοχή σε μαζικές δράσεις, συλλόγους, μη κυβερνητικές οργανώσεις, ομάδες πίεσης.


ΕΠΙΛΟΓΟΣ: Ανακεφαλαίωση, στηλίτευση βίας- εγκληματικότητας, ιδίως ως προς τους νέους, ανάγκη συστράτευσης όλων για την αντιμετώπιση του φαινομένου.

   ΕΙΡΗΝΗ-ΠΟΛΕΜΟΣ  


Α. Ορισμός

Ειρήνη= κατάσταση κατά την οποία δεν υπάρχουν εχθροπραξίες, συγκρούσεις ή αναταραχές μεταξύ κρατών ή στο εσωτερικό ενός κράτους

Πόλεμος= η ένοπλη σύρραξη ανάμεσα σε κράτη ή μεταξύ ομάδων εντός του ίδιου κράτους
(Γ. Μπαμπινιώτης, Λεξικό της νέας ελληνικής)


Β. Μορφές πολέμου

  Ως προς τα μέσα διεξαγωγής ο πόλεμος διακρίνεται στις εξής μορφές:
1.     Θερμός πόλεμος = ο πόλεμος ο οποίος διεξάγεται με όπλα και διακρίνεται σε:
α) θερμοπυρηνικό (διεξάγεται με ατομικά όπλα)
β) χημικό (χρησιμοποιούνται όπλα που βασίζονται σε χημικά στοιχεία π.χ. δακρυγόνα, βόμβες νετρονίου)
γ) συμβατικό (μετέχουν οι ένοπλες δυνάμεις των εθνών και συγκρούονται στα πεδία των μαχών, με όπλα που δεν είναι μαζικής καταστροφής)
δ) βιολογικό (δημιουργία ιών ασθένειας σε βιολογικά- ιατρικά εργαστήρια και διοχέτευσή τους στον αντίπαλο)

2. Ψυχρός πόλεμος, διεξάγεται σε επίπεδο:
α) οικονομικό (οικονομικοί αποκλεισμοί, εκβιασμοί, πιέσεις)
β) πολιτικο-διπλωματικό (έντεχνες διπλωματικές και πολιτικές κινήσεις)
γ) ψυχολογικό (προπαγάνδα, ψυχικός επηρεασμός της κοινής γνώμης
 
  Υπάρχουν βέβαια κι άλλες μορφές πολέμου με αντίστοιχα κριτήρια διαχωρισμού, π.χ. ως προς τους μετέχοντες ο πόλεμος διακρίνεται σε εμφύλιο, τοπικό, παγκόσμιο, ως προς τη διάθεση σε επιθετικό, αμυντικό κτλ.



Γ. Αίτια πολέμου- κίνδυνοι για την ειρήνη

Οικονομικά
v  Επιδίωξη κέρδους από την πολεμική βιομηχανία
v  Ανταγωνισμός για την πρόσβαση σε πηγές ενέργειας και σε πρώτες ύλες ή για τον έλεγχο αγορών
v  Τριχοτόμηση του κόσμου σε αναπτυγμένα, αναπτυσσόμενα και υποανάπτυκτα κράτη με ανισότιμες σχέσεις μεταξύ τους



Πολιτικά
v  Ιμπεριαλιστική πολιτική ορισμένων κρατών η οποία υπαγορεύει τη διατήρηση και την επέκταση των σφαιρών επιρροής
v  Ιδεολογία του ηγεμονισμού που συνεπάγεται την πολιτική ανάμειξης στις εσωτερικές υποθέσεις άλλων κρατών καταργώντας την αρχή αυτοδιάθεσης των εθνών

Ιδεολογικά
v  Φανατισμός και μισαλλοδοξία που καταλύουν τους δεσμούς φιλίας και συνεργασίας
v  Εθνικιστική προπαγάνδα η οποία κηρύσσει την υπεροχή ενός έθνους έναντι των υπολοίπων και καταστρατηγεί τις αρχές της δικαιοσύνης

Ηθικά
v  Ανταγωνιστικότητα και κτητικότητα,απληστία
v  Αμοραλισμός, έλλειψη ανθρωπιστικής καλλιέργειας, απουσία εσωτερικών – συνειδησιακών φραγμών


Δ. Συνέπειες του πολέμου

Επιπτώσεις στο άτομο
  • Διαπράττονται εγκλήματα κατά της ανθρώπινης ζωής και της ηθικής υπόστασης και αξιοπρέπειας του ατόμου
  • Χάνονται μαζικά ανθρώπινες ζωές
  • Σωματικό άλγος από τραυματισμούς
  • Ψυχική οδύνη από την κυριαρχία του φόβου, της ανασφάλειας, του πόνου για την απώλεια των αγαπημένων
  • ασθένειες και γενετικές ανωμαλίες σε περίπτωση χρήσης χημικών ή ραδιενεργών ουσιών
  • ο άνθρωπος αποκτηνώνεται, φθείρονται οι συνειδήσεις, εφόσον το ένστικτο της αυτοσυντήρησης οδηγεί σε βία και αγριότητα και η βαρβαρότητα επικρατεί της ευγένειας
  • Οι ηθικοί δεσμοί ατόμων και λαών καταλύονται.

Υλικές - οικονομικές επιπτώσεις
  • Οι πολεμικές δαπάνες απομυζούν τους κρατικούς προϋπολογισμούς
  • οι λειτουργίες της οικονομικής ζωής αναστέλλονται, επιφέροντας τον οικονομικό μαρασμό
  • Η χώρα οπισθοδρομεί σε όλα τα ειρηνικά έργα
  • ο εθνικός πλούτος μειώνεται και η οικονομική εξαθλίωση πλήττει τον πληθυσμό, ιδιαίτερα τους κοινωνικά ασθενέστερους.

Επιπτώσεις στον πολιτισμό
  • Καταστρέφονται μνημεία που αποτελούν την πολιτι­στική κληρονομιά ενός λαού
  • αναστέλλεται η καλλιέργεια των γραμμάτων και των τεχνών
  • οπισθοδρομούν οι επιστήμες, με εξαίρεση αυτές που έχουν άμεση εφαρμογή
    στον πόλεμο


Επιπτώσεις στο περιβάλλον
  • Συντελείται ευρείας κλίμακας οικολογική καταστροφή
  • καταστρέφεται η χλωρίδα και η πανίδα
  • μολύνεται το έδαφος, ο αέρας και τα ύδατα
  • εγκυμονείται ο κίνδυνος ολοκληρωτικής καταστροφής του πλανήτη


Ε. Αξία της ειρήνης

Για το άτομο
  • Παρέχει ασφάλεια, σιγουριά, βεβαιότητα
  • επιτρέπει την αισιόδοξη ενατένιση του μέλλοντος
  • δημιουργεί συνθήκες πρόσφορες για την ολόπλευρη ανά­πτυξη των ατομικών δυνατοτήτων
  • εξασφαλίζει στους ανθρώπους εσωτερική αρμονία και ψυχική ισορροπία
  • Μέσα σε συνθήκες ειρηνικής συμβίωσης οι άνθρω­ποι δημιουργούν, εργάζονται, συνεργάζονται, προοδεύουν, αναπτύσσουν πολιτισμό

Για την οικονομία
  • Οι κρατικοί προϋπολογισμοί απαλλάσσονται από το βάρος των
    πολεμικών δαπανών, με αποτέλεσμα να γίνεται δυνατή η διάθεση κονδυλίων για την κοινωνική ανάπτυξη και την πρόνοια
  • Η οικονομική ζωή επανακτά τους κανο­νικούς της ρυθμούς με την επαναδραστηριοποίηση του ανθρώπου στους ποικίλους παραγωγικούς κλάδους
  • Το βιοτικό επίπεδο ανέρχεται σε υψηλά επίπεδα και η ευμάρεια κατακτάται.

Για την κοινωνία
  • Προάγει και αναβαθμίζει τις ανθρώπινες σχέσεις ευνοώντας την
    ανάπτυξη ευγενών συναισθημάτων, όπως η αγάπη, η φιλία, ο αλληλοσεβασμός και η αλληλεγγύη.
  • Συνιστά προϋπόθεση της δημοκρατίας και της ελευθερίας στις κοι­νωνίες.
  • Ως ατμόσφαιρα ανθρωπισμού και συναδέλφωσης είναι μια μορφή παιδείας για όλα τα κοινωνικά μέλη: τείνει στη διαμόρφωση ορθοφρονούντων, εσωτερικά καλλιεργημένων, ηθικών ανθρώπων, κάνοντας να διαγράφεται υλοποιήσιμο το όρα­μα μιας συμβίωσης θεμελιωμένης στις γερές βάσεις του ανθρωπισμού.




Για τον πολιτισμό
  • Η τεχνολογία και η επιστήμη αποδεσμεύονται από εφιαλτικές σκοπιμότητες, που τις καθιστούν θεραπαινίδες του καταστροφέα της ανθρωπότη­τας, του πολέμου, και επανακάμπτουν σε ανθρωπιστικούς και ηθικούς δρόμους και σκοπούς
  • τίθενται στην υπηρεσία του ανθρώπου και εργάζονται για την ακμή του.
  • Η ειρήνη δημιουργεί πρόσφορο έδαφος, κατάλληλη ατμόσφαιρα για να ανθήσουν τα γράμματα και οι τέχνες.



Στ. Τρόποι αποφυγής του πολέμου και εδραίωσης της ειρήνης
ü  Συνειδητοποίηση της αναγκαιότητας της ειρήνης από τα άτομα και η προσπάθεια να την επιτύχουν πρώτα μέσα τους
ü Εξάλειψη των αισθημάτων της απληστίας, της επιθετικότητας, της ανταγωνιστικότητας και της αρπακτικότητας.
ü  Η επικράτηση της δικαιοσύνης, δηλαδή ενός καθεστώτος ίσων ευκαιριών για όλους.
ü  Η δικαιότερη κατανομή των αγαθών ανάμεσα σε έθνη, τάξεις, ομάδες ανθρώπων, ώστε να περιορίζονται οι αφορμές για δυσφορία, αντιπαλότητα, αντιπαραθέσεις.
ü  Το ενδιαφέρον   από την πλευρά των πλούσιων κρατών για την κάλυψη των αναγκών των φτωχών, με την παροχή τεχνογνωσίας και υποστήριξης για την αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, ώστε να τεθούν σε περισσότερο ισότιμη βάση οι διακρατικές σχέσεις.
ü  Η ενίσχυση των φορέων του Διεθνούς Δικαίου (ΟΗΕ, Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης), που με το έργο τους συμβάλλουν στην εκτόνωση των εντάσεων και των κρίσεων στις σχέσεις των κρατών.
ü  Εκπαίδευση που να προσανατολίζεται:
·         στην ανύψωση του πνευματικού επιπέδου των υποκειμένων της·
·         στην προβολή ενός νέου τύπου ανθρώπου, σκεπτόμενου, έντιμου και ανθρωπιστή·
·         στη γνωριμία και την επικοινωνία με τους «άλλους», μέσω προγραμμάτων ανταλ­λαγών μαθητών ή της οικείωσης με την ιστορία και τα πολιτιστικά επιτεύγματα γειτονικών λαών, και, συνακόλουθα, στην προετοιμασία για τη ζωή σε μια πολυ-πολιτισμική κοινωνία"
·         στην καλλιέργεια συλλογικής, πανανθρώπινης, οικουμενικής συνείδησης·
·         στην αποτελεσματικότητα της μορφωτικής διαδικασίας, ώστε να δημιουργούνται ικανά στελέχη, που θα ανορθώσουν με την παραγωγικότητα τους την οικονομία των χωρών τους, για να καταστούν αυτές με τη σειρά τους αυτάρκεις και να μπορούν να σταθούν ισότιμα με τις υπόλοιπες στο διεθνή στίβο.
ü  πολιτική βούληση των ηγεσιών των κρατών, η οποία θα εκδηλωθεί με:
o   την υπογραφή συμφώνων για την ύφεση στους εξοπλισμούς
o   την ακολούθηση της διπλωματικής οδού για την επίλυση των διαφορών
o   τις επεμβάσεις για την αλλαγή προσανατολισμού των βιομηχανιών από την παραγωγή όπλων στην παραγωγή ειρηνικών προϊόντων.
ü  Αξιοποίηση της επιστήμης, η οποία οικοδομώντας πνευματικούς και επιστημονικούς δεσμούς ενώνει τα έθνη του κόσμου (ευθύνη της επιστημονικής κοινότητας)·
ü  Αξιοποίηση της τέχνης, η οποία ως παγκόσμιος κώδικας επικοινωνίας αποτελεί μέσο γνωρι­μίας και προσέγγισης των λαών, δίαυλο μετάδοσης ανθρωπιστικών προτύπων και μηνυμάτων ειρήνης και, συγχρόνως, του καλλιτέχνη, που μπορεί να γίνει λαμπα­δηφόρος της ειρήνης μέσα από τη στάση της ζωής του
ü  Αξιοποίηση του  αθλητισμού, ο οποίος καλλιεργεί την άμιλλα, ενοποιεί κάτω από κοινούς στόχους και οράματα και αναπτύσσει μια συνείδηση παγκοσμιότητας.




 ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΠΗΓΕΣ