Δευτέρα 5 Οκτωβρίου 2015

ΑΠΟΨΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ

ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ
Απόψεις για την Ελλάδα και τους Έλληνες:
« Ό,τι είναι ο νους και η καρδιά για τον άνθρωπο είναι η Ελλάδα για την ανθρωπότητα», Γκαίτε
«Η ακρόπολη είναι το ωραιότερο ποίημα του κόσμου γραμμένο με μάρμαρα», Ντε λα Πάλις

«Εσείς τα ελληνικά παραδείγματα νύχτα και μέρα να έχετε στα χέρια σας», Οράτιος
«Είναι καταπληκτικός αυτός ο μικρός ελληνικός λαός που εργάζεται και πετυχαίνει παντού, εκτός από την πατρίδα του», Edmond Abbu

-*Πατρίδα Ελληνική….
·         «Όλβιος όστις ιστορίας έσχε μάθησιν.» – Ευριπίδης, Αθηναίος τραγικός ποιητής (480-406 π.Χ.)
·         «Εις οιωνός άριστος, αμύνεσθαι περί πάτρης.» – Έκτορας προς Αστυάνακτα, Ομήρου Οδύσσεια
·         «Πέθαναν όχι γιατί θεωρούσαν καλό τη ζωή ή το θάνατο, αλλά γιατί γνώριζαν να εκτελέσουν άριστα και τα δύο». Αρχαίο σπαρτιάτικο επικήδειο επίγραμμα
·         «Δεν έχω άλλο στο νου μου πάρεξ γλώσσα και ελευθερία». Δ. Σολωμός
·         «Ζήτω η Ελλάδα και καθετί μοναχικό στον κόσμο αυτό!»Δ. Σαββόπουλος
·         «Έλλην ήτοι πολίτης του κόσμου». Ν. Εγγονόπουλος
·         «Έλληνας είναι όποιος μετέχει στην ελληνική παιδεία». Ισοκράτης
·         «Ο Νεοέλληνας, όταν κοιτάζεται στον καθρέφτη, βλέπει μόνον τον Μεγαλέξανδρο και όχι τον Καραγκιόζη». Ν. Δήμου
·         «Χαρά στον Έλληνα που ελληνοξεχνά».  Μ. Ρασούλης
  • «Το μόνον δε μέσον δι’ ου κατορθούνται εις τα έθνη, και κατορθωθέντα διατηρούνται τα αγαθά, είναι ο πατριωτισμός. Ο πατριωτισμός έδωκε το μεγαλείον του ονόματος εις τον Έλληνα, ο πατριωτισμός παρηκολούθησε πάντοτε και παντού κατά πόδας αυτόν, ο πατριωτισμός απήλλαξε αυτόν της ξενικής καχεξίας…». Απόσπασμα από λόγο εισηγητή του Συντάγματος του 1844 
  • «Αυτός που σκέπτεται τις συνέπειες δεν μπορεί να κάνει ηρωικές πράξεις». Αγνώστου
  •  «Πατρίδα είναι άθροισμα οικοπέδων». Βασίλης Ραφαηλίδης, Έλληνας δημοσιογράφος και συγγραφέας
  • «Η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη από θάμνους. Όταν συμβεί κάποτε και φυτρώσει κάποιο κυπαρίσσι, φροντίζουν αμέσως να κοπεί». Γιάννης Τσαρούχης, Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης, σκηνογράφος και συγγραφέας (1910-1989)
  •  «Και από τη μητέρα και από τον πατέρα και όλους τους προγόνους πιο πολύτιμο αγαθό είναι η πατρίδα, και πιο σεβαστό και πιο ιερό, και βρίσκεται σε ανώτερη θέση και σύμφωνα με την κρίση των θεών και των μυαλωμένων ανθρώπων, και ο πολίτης πρέπει να τη σέβεται, και πιο πολύ να υποχωρεί και να περιποιείται την πατρίδα όταν είναι στους θυμούς της παρά τον πατέρα». Πλάτων, Αθηναίος φιλόσοφος (427-347 π.Χ.)
  •  «Θνήσκε υπέρ πατρίδος». Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου (627-587)
  • ««Σήμερα νομίζεται καλός σε όλα, όποιος είναι αδιάφορος, όποιος δε νοιάζεται για τίποτα, όποιος δεν νιώθει καμιά ευθύνη. Αλλιώς το λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Όποιος αγαπά την χώρα μας, τα ήθη και έθιμα μας, την παράδοση μας, την γλώσσα μας, θεωρείται οπισθοδρομικός. Οι αδιάφοροι περνούν για φιλελεύθεροι άνθρωποι, για άνθρωποι που ζούνε με το πνεύμα της εποχής μας, που έχουν για πιστεύω την καλοπέραση, το εύκολο κέρδος, τις ευκολίες, τις αναπαύσεις, κι ας μην απομείνει τίποτα που να θυμίζει σε ποιο μέρος βρισκόμαστε, από που κρατάμε, ποιοι ζήσανε πριν από μας στην χώρα μας. Η ξενομανία μας έγινε τώρα σωστή ξενοδουλία, σήμερα περνά για αρετή, κι όποιος έχει τούτη την αρρώστια πιο βαριά παρμένη, λογαριάζεται για σπουδαίος άνθρωπος».  Φώτης Κόντογλου, Έλληνας ζωγράφος, λογοτέχνης και αγιογράφος (1895-1965).
  •  «Μητρός τε και πατρός τε και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερον εστί η πατρίς και σεμνότερον και αγιώτερον».  Σωκράτης, Αθηναίος φιλόσοφος (470-399 π.Χ.)
  •  «Ο γνήσιος διεθνιστής είναι νόθος Έλληνας».  Γεώργιος Παπανδρέου, πρωθυπουργός της Ελλάδος (1888-1968)
  • «Οι Άγγλοι έχουσι δύο Βουλάς, την άνω και την κάτω. Ημείς μίαν μόνην άνω-κάτω». Εμμανουήλ Ροΐδης, Έλληνας λόγιος, πεζογράφος και κριτικός (1836-1904)
  • «Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστείαν εγέννησε την πολιτικήν…» Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Έλληνας πεζογράφος (1851-1911)
  • «Ισχυρότερη είναι η πολιτεία που έχει κακούς νόμους, αλλά τους εφαρμόζει, παρά η πολιτεία που έχει καλούς νόμους και δεν τους εφαρμόζει».  Κλέων, Αθηναίος δημαγωγός (β' μισό του 5ου αι. π.Χ.) προς το λαό των Αθηνών
  • «Τα πλήθη υπάρχουν για να συγκινούνται, να ψηφίζουν και να πληρώνουν φόρους». Νίκος Τσιφόρος, Έλληνας ευθυμογράφος, θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης (1909-1970)
  •   «Οι Έλληνες δεν είναι τίποτε ξεχωριστό στον κόσμο. Είμαστε ακριβώς όπως οι άλλοι λαοί».  Στέφανος Τζουμάκας, Έλληνας υπουργός
  •  « «Eίναι απορίας άξιον πώς έχουν γίνει κι αυτά τα λίγα πράγματα στην Ελλάδα, όταν όλα είναι οργανωμένα για να μη γίνει τίποτα!» Γιάννης Τσαρούχης, Έλληνας ζωγράφος, χαράκτης, σκηνογράφος και συγγραφέας (1910-1989)
  • «Τα προβλήματα της Ελλάδος τα μεν μισά δεν επιλύονται ποτέ, ενώ τα άλλα μισά επιλύονται μόνα τους με τον καιρό». Θεόδωρος Πάγκαλος, δικτατορικός πρωθυπουργός και Πρόεδρος (1878-1952)
  •  «Οι Έλληνες , ως λαός είναι πατριώτες, αλλά η έννοια του κράτους και η ανάγκη να κάνουν θυσίες για το κράτος είναι ξένες προς τη νοοτροπία τους». Γερμανός πρέσβης στην Ελλάδα, 1934
  •  «Οι Έλληνες δεν έχουν συνηθίσει να συζητούν, γι’ αυτό αλληλοσφάζονται».  Ιωσήφ Στάλιν, ηγέτης του Κ.Κ.Σ.Ε. (Josef Stalin 1879-1953), αναφερόμενος στον ελληνικό εμφύλιο.
  • "Greece has never lived a dark age, as history shows" Σερ Στίβεν Ράνσιμαν, Βρετανός βυζαντινολόγος (Sir Steven Runciman 1903-2000)
  • «Οι λαοί οι οποίοι λησμονούν την ιστορία τους είναι καταδικασμένοι να την ξαναζήσουν». Σερ Ούΐνστον Τσώρτσιλ, Βρετανός πρωθυπουργός (Sir Winston Churchill 1874-1965)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
Νεοελληνικός Ανορθολογισμός
Toυ Νίκου Δήμου-www.ndimou.gr
Στην Ελλάδα μιλάμε συχνά για το έλλειμμα του προϋπολογισμού ή του ισοζυγίου εξωτερικών πληρωμών – αλλά σπάνια για το έλλειμμα του ορθολογισμού. Έλλειμμα που φαίνεται καθημερινά και στην θεωρία και στην πράξη. Όχι μόνον δε μας απασχολεί, αλλά εκστρατεύομε και θεωρητικά εναντίον του. Ο ορθός λόγος, που σε αυτόν τον τόπο γεννήθηκε, θεωρείται ξενόφερτος, δυτικόφερτος, απάνθρωπος – ενώ η νεοελληνική διανοητική θολούρα και ασυνέπεια είναι ανθρώπινη, χαρισματική και λεβέντικη.
Η ιστορία της Ελλάδας θα μπορούσε να αναλυθεί σαν πόλεμος των ορθολογιστών εναντίον των αντίθετων. Αυτό το δίπολο τέμνει όλες τις εποχές και όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Οι Φιλικοί και οι Δάσκαλοι του Γένους ήταν από την πλευρά του ορθού λόγου – η Εκκλησία από την αντίθετη. Οι μεγάλοι εκσυγχρονιστές πολιτικοί (Καποδίστριας, Τρικούπης, Βενιζέλος) από την μία – οι λαϊκιστές και δημαγωγοί αντίπαλοί τους από την άλλη. Οι ευρωπαϊστές και οι νέο-ορθόδοξοι (ή «ελληνοκεντρικοί») ιδεολογικά αντιμέτωποι.
Το ενδιαφέρον είναι πως ενώ η πλευρά του ορθού λόγου έχει μία συγκροτημένη άποψη, η αντίθετη πλευρά είναι απλώς …αντίθετη. Ξέρει τι ΔΕΝ θέλει, αλλά δεν έχει ποτέ ξεκαθαρίσει τι θέλει. Κρατάει μία στάση αμυντική, υπονομεύοντας όλες τις προσπάθειες εξορθολογισμού, χωρίς να προσφέρει εναλλακτικές λύσεις εκτός από κάτι ασαφή οράματα και άφθονη παρελθοντολαγνεία. Ο λόγος είναι απλός: δεν υπάρχει σήμερα άλλη εναλλακτική πρόταση για την οργάνωση της πολιτείας, εκτός από την δυτική-ορθολογιστική-δημοκρατική. Που έχει σίγουρα πολλά μειονεκτήματα και χρειάζεται διορθώσεις και βελτιώσεις – αλλά η άλλη λύση ποια είναι; (Παρούσα λύση, εφαρμοσμένη και όχι οι «κοινότητες του Βυζαντίου» ή η αρχαία Σπάρτη…)
Κι ωστόσο οι αντι-ορθολογιστικές απόψεις φαίνεται ακόμα και σήμερα, να είναι ιδιαίτερα δημοφιλείς στην χώρα μας. Η ιδεολογική συγκρότηση του νεοέλληνα παραμένει το κύριο εμπόδιο σε κάθε προσπάθεια για την ουσιαστική αλλαγή των πραγμάτων.

Βέβαια το να δηλώνουμε εμείς οι Ρωμιοί ανορθολογιστές μας βολεύει – διότι μπορούμε να συμπεριφερόμαστε αντιφατικά και αλλοπρόσαλλα δίχως να νιώθουμε καμία ενοχή.
Όμως βολεύει και άλλους, που σκόπιμα και προγραμματισμένα προσπαθούν να καλλιεργούν το σκοτάδι και την σύγχυση.
(…)Όλη μας η ύπαρξη βασίζεται σε μύθους και ανορθολογικές παραδοχές.

Οι περισσότεροι Έλληνες φοβούνται την Ευρώπη – και ταυτόχρονα δηλώνουν θερμοί υποστηρικτές της. Λέμε «κάποτε πρέπει να γίνουμε Ευρώπη», «αυτά δεν συμβαίνουν στην Ευρώπη» αποκλείοντας τους εαυτούς μας. Αλλά αν κάποιος ξένος μας πει ότι δεν είμαστε Ευρωπαίοι αγανακτούμε και τον χαρακτηρίζουμε Ανθέλληνα.
(Ανθέλληνες είναι πάντα όσοι γράφουν ή λένε κάτι που δεν μας αρέσει – άσχετα αν είναι σωστό ή όχι).
Το 92% των συμπατριωτών μας δηλώνει υπερήφανο που είναι Έλλην (Γιατί; Kληρονομείται η αξία;) θεωρεί ότι η Ελλάδα είναι σημαντική χώρα που έχει να δώσει πολλά στον υπόλοιπο κόσμο και μετά, όταν κληθεί να περιγράψει την κατάσταση στην χώρα του, τα βρίσκει όλα φρικτά και υπανάπτυκτα.
Τρία εκατομμύρια Έλληνες παρασύρθηκαν πρόσφατα σε ένα φεστιβάλ παραλογισμού. Το «πρόβλημα των ταυτοτήτων» δεν έχει λογική βάση. Η ταυτότητα και τα δεδομένα της δεν έχουν σχέση ούτε με την θρησκεία ούτε με την εθνική ιδιοπροσωπία – πρόκειται για ένα τυπικό γραφειοκρατικό έντυπο.
Και να ήταν οι τουλάχιστον όλοι αυτοί οι Έλληνες συνεπείς χριστιανοί! Να τηρούσαν τις εντολές του Ιησού…
(..)Λέμε ότι είμαστε ριγμένοι και αδικημένοι από τους ισχυρούς της γης (τα «ξένα κέντρα» που συνεχώς συνωμοτούν εναντίον μας). Όμως είμαστε το μόνο κράτος της περιοχής που πολλαπλασίασε την έκτασή του τα τελευταία 150 χρόνια. Ας αφήσουμε που απελευθερωθήκαμε (…) χάρη στις μεγάλες δυνάμεις. Η επανάσταση είχε σβήσει – κι αν δεν υπήρχε το Ναβαρίνο…
Όμως η θεωρία της συνομωσίας (conspiracy theory) καλά κρατεί. Ό,τι κακό έχει συμβεί στην Ελλάδα, είναι αποτέλεσμα ξένης επιρροής (ο ξένος δάκτυλος). Πριν από τον πόλεμο ήταν της Ιντέλλιτζενς Σέρβις – τώρα ανήκει στο μακρύ χέρι της ΣΙΑ. Εμείς δεν είμαστε υπεύθυνοι για τίποτα.
Θεωρούμε φυσικό εμείς να βρίζουμε τους Αμερικανούς, να διαδηλώνουμε με κάθε ευκαιρία (ακόμα και άσχετη) μπροστά στην Αμερικανική Πρεσβεία, αλλά ζητάμε από αυτούς να μας σέβονται και να μας ευνοούν. Εμείς έχουμε το δικαίωμα να γράφουμε δέκα αντιαμερικανικά δημοσιεύματα κάθε μέρα – όμως αν αυτοί δημοσιεύσουν ΕΝΑ επικριτικό για μας, γίνεται χαμός!
Ο ανορθολογισμός επιτρέπει και την απρόσκοπτη επικράτηση των διάφορων «ελληνικών μύθων». Π.χ. για τη συνέχεια της φυλής (από τους αρχαίους), άποψη που δεν αντέχει σε κανένα κριτικό επιστημονικό έλεγχο. Γενικότερα, η έλλειψη κριτικής σκέψης οδηγεί σε αυτό που ονομάζουμε ιδεολογική χρήση της ιστορίας» - δηλαδή την προσαρμογή της ιστορικής αλήθειας στα μέτρα των ιδεολογημάτων τα οποία θέλουμε να προωθήσουμε.
(…)Στη διεθνή πολιτική οι Έλληνες αντιμετωπίζουν τα άλλα κράτη με καθαρά συναισθηματικά κριτήρια. Είναι αυτά που μας μισούν (τα περισσότερα) και αυτά που μας αγαπούν. Η ίδια διάκριση ισχύει και για τους πολίτες τους. Οι φιλέλληνες και οι μισέλληνες. (Σε καμία γλώσσα δεν υπάρχουν ανάλογες λέξεις). Λες και δεν είχαν άλλη δουλειά να κάνουν παρά να ασχολούνται με εμάς.
Πιστεύουμε πως όλοι μας φθονούν, μας επιβουλεύονται και μας αδικούν. Υπάρχει αυτή η επαναλαμβανόμενη άποψη για τα «εθνικά δίκαια». Μάταια έλεγε και ξανάλεγε ο Ελευθέριος Βενιζέλος ότι δεν υπάρχουν εθνικά δίκαια αλλά μόνον εθνικά συμφέροντα.
Κι ας πάρουμε το μείζον εθνικό μας θέμα: την σχέση μας με την Τουρκία. Είναι έξυπνος, ψύχραιμος, λογικός ο τρόπος με την οποίο την αντιμετωπίζουμε; Θα μου πείτε πως φταίει η επιθετικότητα της Τουρκίας. Αν όμως πάτε απέναντι, θα ακούσετε να μιλάνε για την επιθετικότητα της Ελλάδας. Όπως μου είπε κάποτε ένας Τούρκος: «Η τελευταία φορά που σας επιτεθήκαμε εμείς ήταν το 1453. Ενώ εσείς, εκτός από το 1821, μας έχετε επιτεθεί το 1897, το 1912, το 1922 και το 1974 στην Κύπρο. Ποιος είναι ο επιθετικός;»
Μιλάμε συνεχώς για «παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας» αλλά αυτό τον εναέριο χώρο εμείς μόνοι μας τον έχουμε ορίσει στα δέκα μίλια – και δεν τον αναγνωρίζει κανένα άλλο κράτος στον κόσμο. (Το διεθνώς ισχύον είναι ότι ο εναέριος χώρος είναι ίδιος με τα χωρικά ύδατα – στην περίπτωσή μας, τα έξι μίλια).
Δε λέω πως οι Τούρκοι (όπως κάθε λαός) δεν κοιτάνε τα δικά τους συμφέροντα και δε θέλουν να ενισχύσουν την θέση τους – άλλο όμως αυτό και άλλο η δημιουργία «μπαμπούλα», η υστερία και η φοβία. Η συναισθηματική φόρτιση καθόλου δε βοηθάει για μία αποτελεσματική αντιμετώπιση. Ωφελεί μόνον ορισμένους πολιτικούς και εμπόρους όπλων…
Με συναισθήματα και ζητωκραυγές δε γίνεται εξωτερική πολιτική. Η «εθνική μας τύφλωση» που μας εξευτέλισε το 1897, που οδήγησε στην καταστροφή το 1922 και σε τραγωδία το 1974 θα έπρεπε να μας έχει παραδειγματίσει…
Ο εθνο-θρησκευτικός μας φανατισμός (ανάλογος του ισλαμικού) ανέστειλε την ανάπτυξη του ορθολογισμού και κρατάει αυτή τη χώρα απομονωμένη, ανάμεσα σε Δύση και Ανατολή. Σε υπεροπτική ανασφάλεια παραμένουμε (παρά τις επιφανειακές προσαρμογές) μακριά από την νεοτερικότητα.

(ελαφρά τροποποιημένο κείμενο, διατηρήθηκε η στίξη και η ορθογραφία)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου