ΞΑΝΑ> ΑΙΤΙΑ – ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΒΑΣΙΚΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΕ …ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ!

ΑΙΤΙΑ

-          Κάθε κοινωνικό φαινόμενο είναι πολυπαραγοντικό, προξενείται, δηλαδή, από πολλούς παράγοντες. Άρα, ξεκινάμε με ιδεοθύελλα, μεταβαίνουμε σε διαλογή, μετά ομαδοποιούμε και τέλος ιεραρχούμε> 4 βασικά βήματα σκέψης.

-          Αίτια μπορεί να είναι εγγενή χαρακτηριστικά της ανθρώπινης φύσης, καταστάσεις, συνθήκες, νοοτροπίες, συμπεριφορές, κοινωνικά φαινόμενα, ευθύνη φορέων αγωγής και κοινωνικοποίησης και άλλων ανθρώπινων παραγόντων κ.ά.

-          Δύο ή παραπάνω ΤΟΜΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ μπορεί να προκαλούν με ίδιους-παρόμοιους τρόπους το ίδιο φαινόμενο, οπότε, για αν αποφεύγουμε επαναλήψεις, καλό θα είναι να τους ομαδοποιούμε, π.χ. οικογένεια/παιδεία.

-          Δεν είναι όλα  τα αίτια ίσης σημασίας. Ανάλογα με τη βαρύτητα και το θέμα , ορισμένα φαινόμενα εμφανίζονται ως βασικές αιτίες, άλλα ως ΕΝΙΣΧΥΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ. Πάντα δίνουμε προτεραιότητα στα ΒΑΣΙΚΑ, όμως τα προσαρμόζουμε σε κάθε θέμα, ώστε να μη γενικολογούμε. Τα πιο «ειδικά» αίτια σε κάθε θέμα μπορούν να ενισχύσουν τα ΒΑΣΙΚΑ ή να αποτελέσουν δική τους ειδική ομάδα.

-          Τα αίτια είναι ποικίλα και προέρχονται από πολλούς ΤΟΜΕΙΣ (ανθρώπινη φύση, ειδικά χαρακτηριστικά ανθρώπινων ομάδων- π.χ. νέων-, παιδεία, οικογένεια, σύγχρονη εποχή-ζωή στη μεγαλούπολη, υλικός πολιτισμός/οικονομία, ΜΜΕ, τεχνολογία κ.ά.)

-          Εκφράζονται με πολλές διατυπώσεις> γιατί, για ποιους λόγους…,  με ποιους τρόπους  δημιουργείται…, , κάτω από ποιες συνθήκες…, ποιοι παράγοντες προκαλούν… κ.ά.

-          Συνδυάζονται άνετα έως και 3-4 βασικά αίτια σε μία παράγραφο, με σύντομη επεξήγηση, κατά προτίμηση από ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ. π.χ. ΜΜΕ/ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ/ΜΟΔΑ.

 

ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

-          Και αυτές ΠΟΛΥΠΑΓΟΝΤΙΚΕΣ (βλέπε παραπάνω)

-          Οργανώνονται με πολλούς τρόπους  ανάλογα και με το θέμα> άμεσες- έμμεσες (με κριτήριο το χρόνο και εν μέρει τη βαρύτητα), στο άτομο και την κοινωνία- εδώ θα χρειαστούν υποδιαιρέσεις, λ.χ. ψυχολογικές-ηθικές- πνευματικές- υλικές  (με κριτήριο τους πιο μεγάλους και χαλαρούς ΤΟΜΕΙΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΩΝ-, πιο συγκριμένες (στην εκπαίδευση, την οικονομία, τις διεθνείς σχέσεις, στην υγεία κ.ά.) κ.τ.λ.

-          Προσοχή, η διάκριση «άτομο- κοινωνία» δεν είναι πάντα απαραίτητη, γιατί συχνά τα δύο ταυτίζονται σε πολλά σημεία. Πάντως, όπου μπορούμε να τα διακρίνουμε, το κάνουμε.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

-          Πάντα απαραίτητες. Αν αποτελούν ερώτημα, απαιτούν τουλάχιστον 2 παραγράφους. Αν όχι, ας περιέχει ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ μας 3-4 ΒΑΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ. ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΜΑΖΙ!

-          Κανένα σοβαρό πρόβλημα δε ΛΥΝΕΤΑΙ. Προτιμώμενες εκφράσεις> περιστολή, περιορισμός, αντιμετώπιση, συρρίκνωση, μείωση κ.ά.

-          Τις ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ διέπει παρόμοια «φιλοσοφία» με τα ΑΙΤΙΑ, πολυπαραγοντικότητα, ομαδοποίηση συγγενών ΤΟΜΕΩΝ, συνέργια κ.ά.

-          Μπορούμε να ξεκινάμε τις ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μας με κάποιες εκφράσεις-κλειδιά ως προεισαγωγή λίγων λέξεων, εκθέτοντας τη σοβαρότητα του θέματος, τις δυσχέρειες αντιμετώπισης, την αδήριτη ανάγκη περιστολής, την απαίτηση για ηθική και κοινωνική ανασυγκρότηση, την επίκληση στην ατομική και συλλογική ευθύνη κ.ά.

-          ΙΔΑΝΙΚΟ ΣΧΗΜΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗΣ>ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΠΩΣ (ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΙ ΤΡΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΕΣΑ)- ΠΟΙΟΙ ΘΑ ΣΥΝΔΡΑΜΟΥΝ (ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ, ΦΟΡΕΙΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗΣ, ΘΕΣΜΟΙ, ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΙ κ.ά.).

-          Αν το θέμα είναι ΘΕΤΙΚΟ, τότε φροντίζουμε οι ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ μας να αναφέρουν πώς μπορούμε να στηρίξουμε με θετικούς-δημιουργικούς τρόπους το θέμα, ΑΛΛΑ και πώς να το προστατέψουμε από αρνητικές επενέργειες. Δηλαδή, ΚΑΙ τι να κάνουμε ΚΑΙ τι να αποφύγουμε.

-          Η ίδια «φιλοσοφία» ισχύει και με θέματα με «αρνητικό» πρόσημο, πώς δηλαδή να τα περιορίσουμε και πώς να τα αποφύγουμε, αν γίνεται.

-          Τρόπος σκέψης> ήπια θετικός και αισιόδοξος. Προσγειωμένες ιδέες, εφαρμόσιμες. Αποφυγή υπεραισιοδοξίας- απαισιοδοξίας.

ΘΕΤΙΚΑ- ΑΡΝΗΤΙΚΑ

-          Κάθε φαινόμενο έχει και τις δύο όψεις, σε αναλογίες.

-          Και οι δύο ΟΨΕΙΣ- ΘΕΤΙΚΗ/ΑΡΝΗΤΙΚΗ- χωρίζονται σε ΥΠΟΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ-ΤΟΜΕΙΣ>π.χ. ΘΕΤΙΚΑ στον υλικό-πνευματικό- ηθικό- ψυχολογικό τομέα, στο άτομο, την κοινωνία κ.ά.

-          Μπορεί να υπάρχει ποσοτική διαφορά μεταξύ τους (π.χ. τα αρνητικά να είναι περισσότερα από τα θετικά), αλλά δεν πρέπει να είναι δραματική> ΙΣΟΡΡΟΠΗΜΕΝΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΘΕΜΑΤΟΣ.

-          Και τα λεγόμενα ΘΕΤΙΚΑ και τα ΑΡΝΗΤΙΚΑ μπορούν να περιέχουν και επιφυλάξεις, δηλαδή κάποια ΘΕΤΙΚΑ, αν τους κάνουμε κατάχρηση, μπορούν να γίνουν και ΑΡΝΗΤΙΚΑ, π.χ. υλική ευμάρεια, και κάποια ΑΡΝΗΤΙΚΑ επιδέχονται περιορισμούς και βελτιώσεις. Οι επιφυλάξεις ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ. ΠΡΟΣΟΧΗ> ΟΧΙ ΠΛΑΤΕΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΦΛΥΑΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΠΙΦΥΛΑΞΕΙΣ.

-          Επίλογος> πώς να τονώσουμε-στηρίξουμε τα ΘΕΤΙΚΑ ενός θέματος και να περιορίσουμε τα ΑΡΝΗΤΙΚΑ.

 

΅Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ΅: ΤΥΠΟΣ ΕΡΩΤΗΣΗΣ

 

Ο τύπος αυτός έχει, όπως είναι λογικό, παραλλαγές.

 

1. Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΣΕ ΑΜΦΙΛΕΓΟΜΕΝΟ ΘΕΜΑ, ΜΕ 2 ΟΨΕΙΣ. ΠΩΣ ΑΠΑΝΤΩ:

 

Α. ΑΠΟΨΗ Α΄, ΣΥΝΟΠΤΙΚΑ, ΟΙ ΒΑΣΙΚΕΣ ΤΗΣ ΘΕΣΕΙΣ.

Β. ΑΠΟΨΗ Β΄, ΟΜΟΙΩΣ

Γ. Η ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ: 1. ΕΙΤΕ ΣΥΝΘΕΣΗ>ΤΑ ΣΥΓΚΛΙΝΟΝΤΑ, ΟΥΣΙΩΔΗ, ΩΦΕΛΙΜΑ, ΡΕΑΛΙΣΤΙΚΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΙΜΑ ΚΑΙ ΘΕΜΙΤΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑΚΑΙ ΤΩΝ 2 ΑΠΟΨΕΩΝ (ΣΥΝΘΕΣΗ) ΚΑΙ, ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΑ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΣΤΗΡΙΞΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΝΘΕΣΗ ΑΥΤΗ, ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ 2. ΕΙΤΕ ΣΥΝΤΑΣΣΟΜΑΙ ΜΕ ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΩ ΓΙΑΤΙ 3. ΕΙΤΕ ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΜΙΑ ΤΡΙΤΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟΨΗ (ΣΠΑΝΙΟ), ΙΔΙΩΣ ΟΤΑΝ ΟΙ ΔΥΟ ΑΛΛΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΚΡΑΙΕΣ, (Π.Χ. ΑΚΡΑΙΟΣ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ-ΑΚΡΑΙΟΣ ΔΙΕΘΝΙΣΜΟΣ).

 

ΟΙ 2 ΑΝΤΙΠΑΡΑΤΙΘΕΜΕΝΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΣΕ ΙΣΟ ΜΕΓΕΘΟΣ, ΟΣΟ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟ.

Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΘΕΣΗ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟ, ΣΥΝΗΘΩΣ.

ΚΚ