ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΗ ΠΕΡΙΛΗΨΗ

ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΚΑΙ Ο ΣΥΓΧΡΟΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

 

1. Ένα σημαντικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει ο σημερινός κόσμος είναι το πρόβλη­μα του παρελθόντος. Τι θα γίνει; Θα συνεχίσει τον καθιερωμένο διάλογο του εκάστοτε παρόντος με το παρελθόν, θα αναγνωρίσει πως αυτό το παρελθόν περικλείει και εκφράζει εύγλωττα μιαν αξία απολύτως έγκυρη και αναγκαία για τη σημερινή πραγματικότητα ή θα το απορρίψει;
2. Φαίνεται πως η εποχή μας προτιμά να απορρίψει το παρελθόν. Κάθε μέρα που περνάει, η φωνή του παρελθόντος εξασθενεί, απομακρύνεται για τους περισσότε­ρους από εμάς που επιδιώκουμε να ζήσουμε την εποχή μας και σπάνια σκεφτόμα­στε να πάμε αντίθετα στο ρεύμα. .. Κάθε μέρα που περνάει, το παρελθόν ως Ιστορία, ως Τέχνη, ως στοχασμός, ως αποκάλυψη του μυστηρίου μέσα μας και γύρω μας δεν μας λέει τίποτε. Επισκεπτόμαστε ένα μουσείο και φεύγουμε από εκεί ασυγκίνητοι. Τριγυρνούμε σε μια πολιτεία που το παρελθόν την έχει ανυψώσει σε μνημείο κάλλους και Ιστορίας, και δε μένει ξύπνια μέσα μας παρά μια κοντόφθαλμη και δυσκί­νητη περιέργεια ή, το χειρότερο, μια καταγέλαστη ματαιοδοξία πως βρισκόμαστε, πως γνωρίζουμε, πως σκεφτήκαμε τη φημισμένη αυτή πολιτεία. Αλλά βαθύτερα, αυτή η πολιτεία για μας δεν έχει φωνή, δεν έχει φυσιογνωμία, δεν μας φέρνει κανέ­να μήνυμα. Το παρελθόν της απομένει για τον εσωτερικό μας κόσμο βουβό.
3. Αποφασίζουμε να διαβάσουμε ένα παλιό βιβλίο και το εγκαταλείπουμε μετά από ανάγνωση κάμποσων σελίδων. Δεν μας λέει τίποτε. Με λίγα λόγια, ο κόσμος που ζούμε έχει χάσει και τη γεύση του παρελθόντος και την προθυμία ή την υπομονή που χρειάζεται για να το κατακτήσει.
4. Απορρίπτεται, λοιπόν, το παρελθόν ως πείρα, ως απαραίτητη για την ολο­κλήρωση της τρέχουσας ζωής μαθητεία σ' αυτή την πείρα, απορρίπτεται ως αξία σταθερή, πολυδύναμη και ανεπανάληπτη για την κρίση της μοίρας του σημερινού ανθρώπου; Φαίνεται πως ουσιαστικά απορρίπτεται.
5. Η γενιά που ανεβαίνει τώρα στο προσκήνιο είναι μια γενιά αγέρωχη, άκαμπτη, μια γενιά κυριολεκτικά ριζοσπαστική. Η στάση που παίρνει αντίκρυ στην Ιστορία, στην Τέχνη και γενικότερα αντίκρυ στο παρελθόν είναι αρνητική. Μια τέτοια στάση, όμως, οδηγεί σε οπισθοδρόμηση.

6.      Θεσμοί που δοκιμάστηκαν στο παρελθόν σου επί αιώνες, που καθιερώθηκαν με αίμα πολύ, έχουν πια διαβρωθεί. Η οικογένεια, που ήταν η ζεστή φωλιά όπου πλά­θονταν κι οπλίζονταν ο άνθρωπος, κάθε μέρα γίνεται και πιο σκιώδης. Ο τρόπος ζωής που είχε το παρελθόν κληροδοτήσει από γενιά σε γενιά -τιμιότητα, ντροπή, αξιοπρέπεια και κοινωνική συνεργασία- κινδυνεύει και αναιρείται καθημερινά από την πρακτική της εποχής μας. Το παρελθόν, ως αυθεντία, ως πηγή κανόνων βίου, υποφέρει από δεινή αμφισβήτηση.

7. Τι συμβαίνει λοιπόν; Οι αποκρίσεις που ερμηνεύουν το τρομερό αυτό φαινόμενο είναι ποικίλες. Άλλοι μάς λένε πως αρνούμενοι το παρελθόν μας πραγματοποιούμε  την αξία της ελευθέριας. Και λησμονούν πως η ελευθέρια έχει κανόνες που σήμερα έχουν καταργηθεί. Μας λένε ακόμη πως το παρελθόν αυτό ήταν κίβδηλο και πως πρέπει κάποτε, σε μιαν εποχή επαναστατική όπως η δική μας εποχή, να ανανεωθεί η ζωή αναβαπτιζόμενη σε αυτό που είναι αλήθεια. Πώς συμβαίνει, όμως, να θεωρείται σήμερα ως αληθινό ό,τι είναι βλάσφημο για τον άνθρωπο, αγενές, απρεπές, ανήθικο και βάρβαρο; Η καλοσύνη, λοιπόν, και η εντιμότητα δεν δικαιούνται να συμπαρακαθήσουν στην τράπεζα της αλήθειας, και μάλιστα επικεφαλής;
8. Υπάρχει και μια άλλη ερμηνεία: Πάμε προς τη δημιουργία ενός νέου τύπου ζωής. Η απόκριση έχει μιαν εγωιστική αφέλεια μοναδική. Η Ιστορία ως τώρα γνώρισε πολλούς τρόπους ζωής - αλλιώς ζούσε ο αρχαίος Έλληνας λ.χ., αλλιώς ο Βυ­ζαντινός, αλλιώς ο Ευρωπαίος του Μεσαίωνα, αλλιώς ο προπολεμικός άνθρωπος.
9. Αλλά όλοι αυτοί οι νέοι τρόποι - εκδοχές της ζωής, δεν αρνούνταν το παρελθόν. Απλούστατα, ασκούσαν το πρωταρχικό ανθρώπινο χρέος να κρίνουν αυτό το παρελθόν και να τοποθετούνται υπεύθυνα και δημιουργικά αντίκρυ του.

10 .  Σήμερα, αντίθετα, ζούμε σ' εποχή άκριτης απόρριψης των πάντων. Με  

           τι προ­ζύμι θα πλαστεί η νέα αυτή, η πολυθρύλητη ζωή;

11. Τα πράγματα γίνονται κυριολεκτικά δραματικά για έθνη που διαθέτουν πα­ρελθόν χιλιετηρίδων, όπως είναι το δικό μας έθνος. Εδώ και η ευθύνη, εθνική και προσωπική, και η δοκιμασία και το χρέος είναι πιο βαριά, πιο επίμονα. Τι θα κάνει, πώς θα σταθεί υπεύθυνα το δικό μας έθνος αντίκρυ στο παρελθόν του; Ιδού ένα ερώτημα που πρέπει σοβαρά κι επίμονα να μας βασανίσει. Τι θα κάνει μ' αυτό το απροσμέτρητο βάρος της Ιστορίας του; Πώς θ' αντέξει στην πίεση της εποχής και πως θα ζήσει με ευθύνη και συνέχεια το παρόν του;

                               Κώστας Τσιρόπουλος, «Αυτοψία μιας εποχής», Εκδόσεις των Φίλων, (Διασκευή)

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Ο συγγραφέας πραγματεύεται τη στάση της σύγχρονης κοινωνίας απέναντι στο παρελθόν (αρχική περίοδος, κεντρική ιδέα κειμένου, πρώτη παράγραφος). Παραθέτει παραδείγματα επαφής με το παρελθόν που καταδεικνύουν την αδιαφορία του σύγχρονου ανθρώπου (δεύτερη και τρίτη παράγραφος. Τα παραδείγματα συνήθως απορρίπτονται από την περίληψη, ωστόσο, επειδή στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι πολλά, αναφέρουμε τον κεντρικό άξονα που τα συνδέει). Αυτό απορρίπτεται ως απαραίτητη πείρα για τη ζωή από τη νέα, επαναστατική γενιά (τέταρτη και πέμπτη παράγραφος). Θεσμοί που καταξιώθηκαν στο παρελθόν έχουν πλέον διαβρωθεί (έκτη παράγραφος). Οι αρνητές του υποστηρίζουν ότι με τη στάση τους επιδιώκουν την αλήθεια. Παραγνωρίζουν, όμως, την κατάργηση κανόνων ελευθερίας και την επικράτηση απαξιωτικών στοιχείων στη σύγχρονη εποχή (έβδομη παράγραφος. Σε αυτήν έπρεπε να αναφερθούμε διεξοδικότερα, γιατί είχε δύο κατευθυντήριες ιδέες). Ένα επιχείρημα για την άρνηση του παρελθόντος είναι η συγκρότηση ενός νέου τρόπου ζωής. Ωστόσο, αυτό δεν προϋποθέτει την απόρριψη του παρελθόντος (όγδοη, ένατη, δέκατη παράγραφος). Τέλος, στην εποχή της απόρριψης των πάντων, ο συγγραφέας προβληματίζεται για το αν θα ανταποκριθούν στην ευθύνη τους έθνη με πλούσιο παρελθόν, όπως το δικό μας (επιλογική παράγραφος).