ΒΑΣΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ
1. Γενικά γνωρίσματα
2. Γλώσσα και τεχνική
ΣΕ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
α) Ο λόγος --> απλός, φυσικός + ανεπιτήδευτος.
β) Ο “ποιητής” του δημοτικού τραγουδιού --> δεν εκφράζει προσωπικά συναισθήματα, αλλά συλλογικές συναισθηματικές καταστάσεις της κοινότητας.
γ) Στοιχεία της τεχνικής των δημοτικών τραγουδιών :
1. 15σύλλαβος ιαμβικός (=πολιτικός) στίχος με την τομή (παύση) στην 8η συλλαβή, χωρίς το φαινόμενο του διασκελισμού.
2. Παραλείπονται τα ασήμαντα και όσα εύκολα εννοούνται + έτσι η δράση προχωρεί με γοργότερο ρυθμό.
3. Επαναλήψεις: συχνά το πρώτο ημιστίχιο επαναλαμβάνεται στο δεύτερο, ή το δεύτερο ημιστίχιο επιτείνει τη σημασία του πρώτου.
4. Χρήση Στερεότυπων Εκφράσεων: (“τρία πουλάκια κάθονται”, “ακόμα ο λόγος έστεκε”, “πολύ του κακοφάνη” κ.λπ.)
5. Άσκοπα ερωτήματα (“μήνα σε γάμο ρίχνονται μήνα σε χαροκόπι; Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι”).
6. Υπάρχουν πολλές αντιθέσεις, οι οποίες συχνά οδηγούν σε υπερβολές που ανατρέπουν τη λογική τάξη (το θέμα του αδύνατου).
7. Η εμψυχωτική λειτουργία, που ζωντανεύει ζώα + άψυχα αντικείμενα (τολμηρές προσωποποιήσεις).
8. Η χρήση του άμεσου λόγου ή του διαλόγου (που σπάει τη μονοτονία της αφήγησης + ενισχύει την παραστατικότητα).
Συχνά στο διάλογο χρησιμοποιείται συμβατικό πρόσωπο για την προώθηση της δράσης ή του διαλόγου (το πουλί λ.χ. που μιλά με ανθρώπινη ομιλία αποτελεί συνηθισμένο μοτίβο των δημοτικών τραγουδιών).
1. Γενικά γνωρίσματα
2. Γλώσσα και τεχνική
ΣΕ ΣΧΕΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
α) Ο λόγος --> απλός, φυσικός + ανεπιτήδευτος.
β) Ο “ποιητής” του δημοτικού τραγουδιού --> δεν εκφράζει προσωπικά συναισθήματα, αλλά συλλογικές συναισθηματικές καταστάσεις της κοινότητας.
γ) Στοιχεία της τεχνικής των δημοτικών τραγουδιών :
1. 15σύλλαβος ιαμβικός (=πολιτικός) στίχος με την τομή (παύση) στην 8η συλλαβή, χωρίς το φαινόμενο του διασκελισμού.
2. Παραλείπονται τα ασήμαντα και όσα εύκολα εννοούνται + έτσι η δράση προχωρεί με γοργότερο ρυθμό.
3. Επαναλήψεις: συχνά το πρώτο ημιστίχιο επαναλαμβάνεται στο δεύτερο, ή το δεύτερο ημιστίχιο επιτείνει τη σημασία του πρώτου.
4. Χρήση Στερεότυπων Εκφράσεων: (“τρία πουλάκια κάθονται”, “ακόμα ο λόγος έστεκε”, “πολύ του κακοφάνη” κ.λπ.)
5. Άσκοπα ερωτήματα (“μήνα σε γάμο ρίχνονται μήνα σε χαροκόπι; Ουδέ σε γάμο ρίχνονται ουδέ σε χαροκόπι”).
6. Υπάρχουν πολλές αντιθέσεις, οι οποίες συχνά οδηγούν σε υπερβολές που ανατρέπουν τη λογική τάξη (το θέμα του αδύνατου).
7. Η εμψυχωτική λειτουργία, που ζωντανεύει ζώα + άψυχα αντικείμενα (τολμηρές προσωποποιήσεις).
8. Η χρήση του άμεσου λόγου ή του διαλόγου (που σπάει τη μονοτονία της αφήγησης + ενισχύει την παραστατικότητα).
Συχνά στο διάλογο χρησιμοποιείται συμβατικό πρόσωπο για την προώθηση της δράσης ή του διαλόγου (το πουλί λ.χ. που μιλά με ανθρώπινη ομιλία αποτελεί συνηθισμένο μοτίβο των δημοτικών τραγουδιών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου